در مواردی مضاف از ترکیب اضافی حذف می‌شود. در اين صورت، مضافٌ‌الیه در نقش نحوی مضافِ محذوف ظاهر می‌شود.
بازشناسی موارد حذف مضاف از مضافٌ‌اليه تنها با تأمل در معنای جمله امکان‌پذیر است و در ظاهر، علامت خاصّی بر حذف مضاف دلالت نمی‌کند.
گاه نیز مضافٌ‌الیه از ترکیب اضافی حذف می‌شود که در این حالت يكی از دو پدیدۀ زبانی زير رخ می‌دهد: یکی ظهور «ضمۀ بِنایی» در مضاف و دیگری افزوده شدن «تنوین عوض از مضافٌ‌الیه» به آن؛ خواه مضافٌ‌اليهِ محذوف، مفرد يا جمله باشد.
در زبان عربی، بر خلاف زبان فارسی، صفتِ مضاف را بايد پس از مضافٌ‌الیه آورد، اما صفتِ مضافٌ‌الیه دقيقاً مانند زبان فارسی بلافاصله پس از آن آورده می‌شود.
در زبان عربی، در موارد بسیاری، می‌توان ترکیب وصفی را به ترکیب اضافی تبدیل کرد؛ بی‌آنکه از نظر معنایی تفاوت چندانی ميان آنها وجود داشته باشد؛ به این ترتیب كه باید صفت را در مقام مضاف و موصوف را در مقام مضافٌ‌الیه قرار داد؛ یعنی صفت را به موصوف خود اضافه کرد.
