مبارزاتی که توسط وینگ چون انجام میشد باعث شهرت او شد به‌طوری‌که افراد بسیاری برای مبارزه با او از نقاط دیگر به آنجا می آمدند. شهرت جهانی وینگ چون توسط (ایپ چون، لومن کام، لئونگ تینگ و بروس لی) به اوج خود رسید. ایپ من اولین فردی بود که یه صورت عمومی آموزش وینگ چون را در هنگ کنگ آغاز کرد.این کونگ فو را کونگ فوی جنوبی می دانند. مهم‌ترین هدف سیولیم کونگ فو و وینگ‌چون واقع‌گرایی در سیستم دفاع شخصی است.
وینگ‌چون :به چینی: (咏春拳) این سبک از سبک بزرگتری بنام سیولیم کونگ فو نشات گرفته است که دارای فلسفه ویژه و قدمت حدوداً ۳۵۰ ساله است و بیشتر بر روی مبارزه به کمک احساس، روح و جسم تأکید دارد.
وینگ چون ابتدا توسط اساتید ارشد معبد شائولین طراحی و ایجاد شده بود، که بر خلاف سبک‌های دیگر شائولین بر اساس آناتومی بدن و قوانین ریاضی برای حملات ساده، سریع و کاربردی و دفاع کردن توسط زاویه‌های خاص به خصوص زاویه ۴۵ درجه و گارد بر اساس خط مستقیم بود.
نوع مشت زدن و روش آن (مشت زنجیره ای) و گارد آن متفاوت از بقیه رشته‌های رزمی دیگر است.
حمله به معبد توسط دولت چین و کشته شدن بسیاری شاگردان و اساتید و همچنین نابودی معبد باعث شد که هر کدام از اساتید باقی‌مانده در گوشه‌های از چین پراکنده و به‌طور مخفیانه زندگی کنند.فرم سیونیم یا سیولیم تائو(ایده کوچک)در معبد شائولین ساخته شد.پس از حمله به معبد اساتید پرا کنده شدند و بعد از مدتی دربار دوم ملا قات اساتید در معبد درنای سفید فرم چام کیو ساخته شد. در این میان یکی از اساتید که راهبه خانمی به اسم انجی مویی بود چند روش مبارزه و دفاع شخصی سئولیم کونگ فو خود را به دختری زیبا روی به نام وینگ چون که مورد تعرض پسرها قرار می گرفت با تغییراتی که بر اساس آناتومی زنانه و استفاده از نیرو و انرژی حریف بر علیه خودش آموزش داد، که بعدها به نام سبک وینگ چون به شهرت رسید
خانم وینگ چون با تاجری به نام که کونگ فو کار نیز بود ازدواج کرد که نتیجه اش اضافه شدن تکنیکهای دیگری به سبک وینگ چون شد.
ایپ من بطوراتفاقی با پیرمردی بنام لئونگ بک مبارزه کرد و شکست خورد.از او پرسید تو که هستی که شبیه روش من ولی عالی مبارزه می کنی او گفت من فرزند استاد لئونگ جان هستم که در چین از او به عنوان استاد بدون شکست یاد میشد هستم.همچنین ایپ من از او درخواست شاگردی کرد که او جواب داد من عطار هستم و باشگاه ندارم و توصیه هایی به ایپ من کرد از جمله به او گفت کهذباید مانند یک کشتی گیر تکنیکی و مانند یک آکروباتیست با بدن نرم مبارزه کنی.
ایدهٔ اصلی این است که زیر فشار و استرس مبارزه، غیرممکن است که فقط از «راهِ دیدن» جهتِ دقیق و سرعتِ یک حمله را تشخیص داده و تصمیمی هوشمندانه با استفاده از روشی مؤثر در مقابل حمله حریف گرفت و باید برحسِ لامسه و تماس‌ها با بدن تکیه کرد. این تصمیم باید در زمانی کوتاه و قبل از فرودآمدنِ حملهٔ حریف گرفته شود.این واکنش‌های غیرارادی است که تعیین می‌کند در صورتی که حملهٔ حریف در ادامه خطرساز شود، واکنش چگونه باشد. چی سائو یا «دستان غلتان» به هنرجو یاد می‌دهد که چگونه به‌طور غیرارادی در برابر سرعت، نیرو و جهتِ یک حمله بر مبنای حسِ لامسه (حسی که مغز بسیار سریع تر از حس بینایی آن را پردازش می‌کند) واکنش نشان دهد.
نوشته شده در : یک شنبه 14 اردیبهشت 1399 ساعت :8:35 PM | توسط :آرمین فنی نظرات (0)
