امروزه ساخت خودروهای سریع‌السیر تعبیر درستی پیدا کرده است. علاقه‌مندان با ترکیب یک خودروی کلاسیک امریکایی و بهره از خودروی قدرتمند امریکایی دیگر نظیر اتومبیل‌هایی با موتور V8 شاهکاری استادانه می‌سازند. مایک باروگز یکی از کارشناسان در این حوزه است، وی معتقد است همیشه روند ساخت خودروهای فوق سریع به این صورت نبوده است.
در گذشته، برای نیل به سرعت بیشینه، مهندسان و متخصصان ناچار بودند تمامی اجزا و بخش‌های اضافی را – به سان چربی‌های اضافی بدن – از بدنه‌ی خودرو خارج کنند و ماشین را سبک‌تر کنند. با توجه به همین اصل بود که مایک، نخستین فورد مدل A ( محصول سال ۱۹۲۸) خود را ساخت.
اما به جای استفاده از خودروهای امریکایی برای تقویت فنی در داخل، او از یک ب.ام.و سری ۷ مدل سال ۱۹۹۵ استفاده کرد که دارای موتور ۴.۰ لیتری V8 و توان خروجی ۳۰۰ اسب بخار و گشتاور نیرویی معادل ۳۰۰ پوند بر فوت بود. موتور قدرتمندی که با استفاده از اصول برتر مهندسی آلمانی ساخته شده بود و هیچ مشکل فنی نداشت.
برای ترکیب این دو، لازم بود تا مایک شاسی تازه‌ای را شخصاً بسازد، اما نتیجه‌ی کار ۶۸۰ کیلوگرم سنگین‌تر از چیزی بود که باید می‌شد؛ در هر حال او توانست با ترکیب این دو خودرو، ماشینی فوق سریع خود را با موفقیت بسازد.
