«اندرو راشبی»، دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشگاه آنجلیای شرقی در بریتانیا، به تازگی موفق به ابداع دو فرمول شده است که می‌توان با استفاده از آن‌ها، مدت زمانی که حیات بر روی زمین ادامه خواهد داشت را تخمین زد.
نحوه کارکرد این دو فرمول بر اساس مدت زمانی است که کره زمین در محدوده قابل سکنی از خورشید به حرکت خود ادامه می‌دهد.
محدوده قابل سکونت منظومه شمسی به محدوده‌ای گفته می‌شود که فاصله یک سیاره تا خورشید نه آنقدر اندک است که باعث بخار شدن آب‌های سطحی شده و نه آنقدر دور که باعث منجمد شدن این آب‌ها شود.
هنگامی که زمین شروع به نزدیک‌تر شدن به خورشید نماید، به اصطلاح وارد محدوده گرم می‌شود. در این حالت، کلیه آب‌های موجود بر روی این سیاره به سرعت شروع به تبخیر شدن می‌کنند.
بر اساس نتایج حاصله از این دو فرمول، سیاره زمین، بین 1.75 تا 3.25 میلیارد سال دیگر میزبان حیات خواهد بود. البته این فرمول، سایر احتمالاتی که منجر به نابودی حیات بر روی کره زمین خواهند شد را نادیده گرفته است. برای مثال این ممکن است در مدت زمانی کمتر از بازه زمانی مذکور، حیات، به دلایل گوناگون به طور کامل از بین برود.
همچنین با استناد به نتایج این دو فرمول، می‌دانیم که شرایط حیات تا حداقل 1.75 میلیارد سال دیگر بر روی زمین دست‌خوش تغییر نخواهند شد، اما نمی‌توان مطمئن بود که آیا موجودات زنده تا آن زمان بر روی سیاره خاکی حضور خواهند داشت یا خیر.
البته ناگفته نماند که هدف اصلی راشبی از ابداع این دو فرمول، کمک کردن به دانشمندانی است که مشغول کار بر روی سیارات تازه کشف شده هستند. با استفاده از این فرمول‌ها می‌توان متوجه این موضوع شد که آیا سیارات کشف شده در محدوده قابل سکونت از منظومه خود هستند یا خیر؟
راشبی در این زمینه می‌گوید:
همزمان با افزایش گرما، بشر نیز با مشکلات فاجعه باری مواجه خواهد شد. در دماهای زیاد، تنها انواع خاصی از میکروب‌ها قادر به ادامه حیات خواهند بود.
نظر شما در این مورد چیست؟
