شیشه در باور عموم و در حالت‌های مختلف بسیار شکننده به نظر می‌رسد، اما اگر شیشه‌ی مذاب را بصورت یک توده‌ی قطره مانند داخل آب سرد انداخته و پس از سرد شدن خارج کنیم، نمی‌توان آن را از قسمتی که ضخیم‌تر است، در هم شکست، اما با فشار اندک روی قسمت باریک، این توده منفجر می‌شود.
در صورتی که توده‌ای از شیشه‌ی مذاب به شکل قطره را از درون کوره خارج کنیم از نظر مقاومت در برابر ضربه، شاهد یک ترکیب بسیار جالب توجه خواهیم بود. در صورتی که به چکش و با نهایت توان به سمت بزرگ‌تر این توده‌ی شیشه‌ای ضربه‌ای وارد کنیم، اثری از شکسته شدن را مشاهده نخواهیم کرد، اما کافی است تا فشار کوچکی به قسمت باریک وارد شود تا شاهد انفجار در کل توده باشیم.
اما چرا این توده‌ی شیشه‌ای چنین ساختاری دارد؟ زمانی که توده‌ی مذاب وارد آب سرد می‌شود، قسمت خارجی ناحیه‌ی توپر به سرعت در اثر قرار گرفتن در معرض آب سرد، خنک می‌شود، در حالی که ناحیه‌ی درونی هنوز در حالت مذاب قرار دارد. پس از گذشت مدتی که همراه با سرد شدن ناحیه‌ی داخلی است، پیوند بسیار محکمی بین لایه‌ی بیرونی و درونی ایجاد می‌شود، اما چنین ساختاری در ناحیه‌ی باریک وجود ندارد، چراکه خبری از لایه‌ی بیرونی و درونی نیست.
تنها کافی است تا ضربه‌ای بسیار جزئی به قسمت باریک توده‌ی شیشه‌ای وارد شود، در اینصورت نه تنها شاهد شکسته شدن شیشه نخواهیم بود، بلکه این توده منفجر خواهد شد. در ویدیوی زیر می‌توانید انفجار توده را با ویدیویی که متشکل از ۱۳۰٫۰۰۰ فریم بر ثانیه است، به روشنی مشاهده کنید.
این توده‌ی شیشه‌ای قطره مانند به قطره‌ی شاه روبرت معروف است و دانشمندان از قرن ۱۷ میلادی تحقیقاتی را در رابطه با آن به انجام رسانده‌اند.
