ناسا جدیدتری تصاویر نمای نزدیک از پلوتون، سیاره کوتوله ی مورد علاقه ما را منتشر کرد. این عکس‌های خیره‌کننده شگفتی‌های فراوانی دارند.
آلن استرن محقق ارشد فضاپیمای افق‌های نو از موسسه تحقیقاتی سوثوست (SwRI)، شگفت‌زدگی خود از عکس‌های جدید را این‌چنین بیان‌می‌کند:
پلوتون به ما تنوعی از عوارض سطحی و فرآیندهای پیچیده را نشان‌می‌دهد که با هر چه که ما در منظومه شمسی دیده‌ایم از لحاظ پیچیدگی رقابت می‌کند، اگر یک هنرمند پلوتون را قبل از پرواز ما بر فراز این سیاره رنگ کرده بود، احتمالا من کار او را زیاده‌کاری بیش‌ازحد خطاب می‌کردم، اما این واقعیت آن چیزی است که در آن جا وجود دارد.
در طول نزدیک به دو ماه گذشته که فضاپیمای افق‌های نو از میان سامانه پلوتون پرواز کرده است، بیش از ۶۹ میلیون کیلومتر (۴۰ میلیون مایل) را پیموده‌است و به تازگی شروع به انتقال تصاویر و اطلاعات پرارزش علمی و مهندسی به سطح زمین کرده است. آخرین تصاویر ویژگی‌های سطحی فوق‌العاده پیچیده را با وضوح ۴۰۰ متر (۴۴۰ یارد) به ازای هرپیکسل و عوارض سطحی با عرضی در حدود کمی کمتر از یک کیلومتر را نشان می‌دهند. تصاویر جدید، گروهی از خصوصیات سطحی متنوع را برجسته کرده‌اند. از جمله این موارد ناحیه سطحی دیرینه و تاریک را مشاهده می‌کنیم که با دهانه‌های آتشفشانی پوشیده شده است و در کنار آن ناحیه سطحی روشن و صاف وجود دارد که از لحاظ زمین‌شناسی بسیار جوان است. همچنین از دیگر موارد قابل مشاهده، رشته کوه ها و عوارضی اند که به نظر می رسد تپه‌های شنی باشند. احتمال وجود تپه‌های شنی به طور ویژه‌ای جذاب است.
ویلیام مک‌کینان، نائب‌رئیس بخش زمین‌شناسی، زمین‌فیزیک و تصویربرداری (GGI)، در این رابطه می‌گوید:
مشاهده تپه‌های شنی بر روی پلوتون – اگر که آن‌ها همان باشند که گمان می‌رود- کاملا غیر‌قابل‌انتظار است، زیرا جو امروزی پلوتون بسیار رقیق است؛ در نتیجه یا پلوتون در گذشته دارای جوی غلیظ‌تر بوده‌است یا بعضی فرآیند‌ها که هنوز ما آن‌ها را کشف نکرده‌ایم درحال رخداد هستند؛ و این معمایی است!
دشت‌های یخی در اسپاتنیک پلانوم (Sputnik Planum) در یک نمایش موزاییکی با وضوح بالا نمایش داده شده‌اند که نشان می‌دهند منطقه‌ی صاف به وسیله‌ی ناحیه آتشفشانی تیره که به صورت غیررسمی «منطقه کاتولو» نامیده می شود، احاطه شده‌است. شواهدی دال بر وجود جریانات یخی نیتروژن که از نواحی کوهستانی خارج شده‌اند و شبکه وسیعی از دره‌ها، تیم علمی را سردرگم نموده‌است.
جف مور مسئول تیم GGI فضاپیمای افق‌های نو در مرکز تحقیقات ایمز ناسا در رابطه با پیچیدگی بالای عوارض سطحی پلوتون، اشاره‌می‌کند:
سطح پلوتون کاملا به پیچیدگی سطح مریخ می‌باشد، کوه‌های چندپاره‌ی نامنظم ممکن است منابع عظیمی از آب یخ‌زده باشند که در انبوهی متراکم از نیتروژن در ناحیه ای که به صورت غیررسمی اسپاتنیک پلانوم (Sputnik Planum) نامیده می شود، قرار دارند.
از طریق داده‌های قبلی فضاپیمای افق‌های نو، ما می دانستیم که جو پلوتون مه‌آلود است؛ اما تصاویر جدید نشان‌می دهند که پدیده‌هایی بیشتر از آن‌چه می‌پنداشتیم در مورد مه پلوتون وجود‌دارد. تصویر با وضوح بالاتر از مه پلوتون که در پایین آورده شده است، نشان می‌دهد که در داخل مه، لایه‌های بیشتری وجود دارند و حتی امکان وجود پدیده ی «آفتاب گرگ و میش» نیز وجود دارد. این پدیده توسط سایه‌های اشیائی مانند کوه‌ها در مه ایجاد می‌شود یا مانند آن‌چه در زمین می‌بینیم هنگامی که ابرها سد راه عبور نور خورشید می‌شوند، رخ می‌دهد. با وجود این لایه‌های بیشتر، جو مه‌مانند پلوتون، حالت گرگ‌ومیش را ایجاد کرده است که امکان مشاهده عوارض سطحی را دقیقا قبل و بعد از غروب آفتاب، به دوربین‌های حساس افق‌های نو داده‌است که به هیچ صورت دیگری امکان مشاهده این عوارض وجود نداشت.
جان اسپنسر نائب رئیس بخش GGI از مؤسسه SwRI در رابطه با پدیده «گرگ و میش» و تأثیر مثبت آن در یافته‌ها می‌گوید:
مشاهده در حالت گرگ و میش هدیه‌ای شگفت‌انگیز است که پلوتون به ما داده‌است. اکنون ما می‌توانیم مطالعات زمین‌شناسی را در ناحیه سطحی پلوتون داشته‌باشیم که هیچ‌گاه انتظار امکان وقوع آن‌را نداشتیم.
امروز جمعه، انتظار‌می رود که بتوانیم تصاویر جدیدی از سه قمر – کارن، نیکس و هایدرا- از مجموع پنج قمر پلوتون ببینیم. این تصاویر که در سایت JHUAPL که متعلق به ابزار لوری فضاپیمای افق‌های نو است، آپلود می‌شوند، نشان خواهند‌داد قمرهای پلوتون به چه شکل هستند و منظری اجمالی از تاریخچه ی کارن را به ما نشان می‌دهند.
