امروزه والدین نگرانی‌های زیادی در مورد تربیت فرزندان خود دارند. آنها نگران این هستند که در عصر حاضر که علم و فناوری با سرعت بالایی در حال پیشرفت است، چگونه فرزندانی سالم و باهوش تربیت کنند. محققان پس از سال‌ها تجزیه و تحلیل رفتار کودکان و نوجوانان به روشی ساده برای تربیت فرزندان باهوش دست پیدا کردند.
والدین همواره به دنبال این هستند که از بهترین روش ها و تکنیک‌ها تربیتی برای پرورش کودکان خود استفاده کنند. آنها نگران این هستند که چگونه فرزندانی باهوش و سالم داشته باشند؟ چگونه با آنها رفتار کنند و در زمانه‌ای که علم و فناوری با سرعت بالایی در حال پیشرفت است، چگونه هوش فرزندان خود را به بهترین نحو پرورش دهند؟ دانشمندان با سال‌ها تحقیق و مطالعه‌ی رفتار کودکان به یک اصل اساسی برای تربیت فرزندان باهوش دست پیدا کردند.
نکته‌ی اصلی در تربیت فرزندان باهوش این است که هیچ گاه نباید هوش آنها را تشویق کرد. طبق نتایج تحقیقاتی سی ساله که به صورت یک گزارش در مجله‌ی Scientific American منتشر شده است، هوش و ذکاوت بوسیله‌ی شکست‌های متمادی به دست می‌آید. به عبارت دیگر به منظور پرورش هوش یک فرد، بهتر است که در فرآیند یادگیری او، احتمال شکست نیز گنجانده شود.
کودکانی که تصور می‌کنند باهوش هستند، کمتر برای پیشرفت تلاش می‌کنند و جایی برای رشد ندارند. در مقابل، کودکانی که با حالتی تسلط گرا و با رفتارهای مدیرانه تربیت می‌شوند، به این نکته می‌رسند که هوش، بیش از همه بوسیله‌ی امتحان کردن و تلاش زیاد به دست می‌آید. آنها به این نکته واقف می‌شوند که هوش، استعدادی ثابت و غیر قابل پیشرفت نیست و همیشه می‌توان آن را بهبود بخشید.
باور داشتن به این که می‌توانیم پیشرفت کنیم، نکته‌ی اساسی در پیشرفت است. افرادی که مطمئن هستند می‌توانند هوش و ذکاوت خود را با کار بیشتر پیشرفت دهند، مطمئنا در این مسیر موفق خواهند شد. کودکانی که با باور به این که شکست خوردن جزئی از پیشرفت است، تربیت می‌شوند، در ادامه‌ی مسیر زندگی نیز موفق‌تر خواهند بود و در برابر مشکلات زندگی با انعطاف بیشتری برخورد می‌کنند چرا که مشکلات و شکست‌ها ر اشانس بزرگی برای پیشرفت می‌دانند.
به منظور تشویق کودکان برای پیشرفت شخصی، بهترین کار حفظ اعتدال در تشویق آنها است. والدین نباید تنها زمانی که کودکان موفق می‌شوند، تلاش آنها را ستایش کنند. در این حالت، فرزند تصور می‌کند که تنها باید در کارها موفق شود و جای هیچ‌گونه شکست و اشتباهی را در فعالیت‌هایش متصور نمی‌شود. در نتیجه هر شکست برای او دردآور و تحربه‌ای تلخ می‌شود. در واقع، به منظور تربیت فرزندانی که از شکست‌های خود نترسند، بهتر است در زمان شکست نیز آنها را به خاطر تلاششان تشویق کنیم. سعی کنید فرزندان خود را مجبور به انجام ریسک کنید. آنها نباید از ریسک کردن و اشتباه کردن بترسند. در نتیجه آنها یاد می‌گیرند که نیازی نیست همیشه کارها را عالی انجام دهند و در صورت شکست خوردن سرخورده نخواهند شد.
