پس از رحلت پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله ، امامان معصوم و شیعیان
پیوسته مورد ظلم و ستم غاصبان حکومت قرارمیگرفتند.
در چنین اوضاع سیاسی، شیعیان به عنوان اعتراض به حکومتهای غاصب، با راهنماییهای آشکار و پنهان ائمّه اطهار علیهمالسلام از شیوههای «قیام و شهادت» یا «مهاجرت» استفاده میکردند. در این مهاجرتها زنان نیز همپای مردان در صحنههای سیاسی و اجتماعی حضور چشمگیری داشتند و با پوشش تشکیلاتی در نقل و انتقال پیامها و اطلاعات و اموال شیعیان نقش بسزایی داشتند.