شفایافته: مختار عزتى
43 ساله، ساکن هشتپر طالش
تاریخ شفا: اول مهرماه 1370
بیمارى: فلج نیمه بدن
ـ آهاى سیب! سیب گلشاهى! انار قند دارم! بدو!
میوه فروش بود که صدا مى زد و در طول کوچه پیش مى آمد.
زنى چادر به سر، در آستانه در او را صدا زد:
ـ هى، مشهدى مختار!
خدایا به چراغانی شادی بخش صحن آزادی ،آزادی مظلومان جهان اسلام را امضا کن .
خدایا به مهربانی صحن گوهرشاد گوهر شادی را در این سرزمین ، نایاب مپسند .
خدایا به صفای صحن کوثر ، ما رادر دنیا وآخرت جرعه نوش کوثر بخواه .
خدایا به برکت صحن غدیر ، ما را قدر دان وپیام رسان غدیر قرار ده .
خدایا به جماعت باشکوه صحن جامع ،قلب مارا جامع جمیع معرفتها قرار بده .
خدایا به طراوت بهارانه دارالحجه ، بهار ظهور حجتمان را برسان .
خدایا به نواهای ملکوتی دارالحفاظ ، قران را حافظ ما وما را حافظ قرآن قرار ده .
خدایا به آینه های دارالسیاده ،امسال را سال سیادت اسلام ومسلمین قرارده .
خدایا به صمیمیت دارالرحمه ، رحمت خاصه خود رااز ما دریغ نکن .
خدایا به درگاه دارالشکر ، مارا شکرگزار نعمت همسایگی امام رضا (ع) قراربده .
خدایا به پنجره توسل دارالاجابه ،دعای دردمندان اجابت فرما .
آمین یا رب العالمین
در روايات است كه خضوع و دل شكستگي علامت استجابت دعاست و هر قدر انسان دل شكسته تر باشد به اجابت و لطف خدا نزديك تر است.
دل و تعلقات آن
برپايه آيات و روايات، دل همان روح و جان ماست نه قلبي كه وظيفه تغذيه و خونرساني به ساير اعضاي بدن را دارد. پس دل همان حقيقت روح و جان آدمي است.
امام رضا علیه السلام مجموعة توصیه ها و تجربیات ارزشمند علمی و پزشکی خود را برای مأمون نگاشته که با عنوان رساله ذهبیه معروف است و امام (ع) در آن با شرح خواص غذاها و نوشیدنیها، راه کارهای زندگی سالم و بهداشت و سلامت را به انسان می آموزد.
اوایل قرن سوم هجری قمری، امام رضا(ع)بعد از شهادت در باغ سناباد نوقان طوس به خاک سپرده شد. ورود به باغ برای افراد متفرقه ممکن نبود چون محل اقامت حاکمان و امیران ناحیه طوس بود. براساس روایات مستندی که وجود دارد، در روزهای نخست شهادت امام، فردی به نام حسین بن علی بن صاعد بربری که پدرش از نزدیکان و راویان حضرت بود، نگهداری و نگهبانی قبر مطهر را برعهده گرفت. زیارت قبر بدون کسب اجازه از حاکمان ممکن نبود. تا اینکه در اواسط قرن سوم گروهی از علویان و سادات موسوی به طوس آمدند و در نوقان اقامت کردند. آنها با توجه به موقعیت های سیاسی-تجاری ای که داشتند با حاکمان منطقه طوس ارتباط برقرار کردند و در اواخر قرن سوم در باغ سناباد به روی عموم مردم گشوده شد.