احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

بارانی از نور
بارانی از رنگ
ای دیدنت درمان آدم‌های دلتنگ
در صحن‌هایت،
وقتی نسیمی می‌وزد حس می‌کنم باز
صدها فرشته کرده پرواز
حس می‌کنم صدها فرشته
باز آمدند از آسمان‌ها
تا ساعتی از زائران شهر ما باشند
تا در میان بارش نور
از زائران ضامن آهو، رضا باشند

شمعی شدم که بی تو به سوسو درآمده ست
سوسو کنان دوباره از این سو درآمده ست
چشمم زگنبد تو خود ماه آمده
ابرو به صحن رفته و چاقو درآمده ست
اصلا برای اینکه شود خاک پای تو
بالای چشم های من ابرو درآمده ست
هرشب گر از حوالی گنبد گذشته است
حق می دهم که ماه به زانو درآمده ست
زانو زده ضریح و برای نوازشم
از کتف مرقد تو دو بازو درآمده ست
از گوش پا گذاشته در سینه یا رضا
از بین لب به عشق تو یاهو درآمده ست
مانند آن پرنده زشتم که جرعه ای؛
از حوضت آب خورده و چون قو درآمده ست
درصحن جامع آمده گرگی به شکل من
از صحن انقلاب تو آهو درآمده ست

هزار جور آدم با هزار خُلق و خَلقِ مختلف می‌آیند و در صفای صحن‌های منور رضوی مقیم می‌شوند ... اینجا تنها جایی است که همهمه و شلوغیش آرامش بخش است.
اینجا هزاران زائر را در صحن انقلاب روبه روی پنجره فولاد می‌بینی که شاید نوای درونی شان این باشد:
به حلقه‌های ضریحت دلم گره خورده...
گره گشای من، این بار این گره مگشای

این قصه ای که عشق، تمامش نمی کند

عالم نظر به عمق پیامش نمی کند

ماهی که معتکف شده هفت آسمان در او

اما نظر به حد قیامش نمی کند

این عشق، بی دلیل، کسی را نکرده شاه

یا بی سبب بهشت به نامش نمی کند

اینجا زمین به پلّه ی هشتم رسیده که

کاری به جز نظر به امامش نمی کند

آیا که گفته است که مولا کلاغ را

مهمان آب و دانه ی دامش نمی کند

یه خار هم عزیز شود پیش او، مگو

باران توجهی به سلامش نمی کند

در زائران خوب و بدش سیر کن ببین

این لطف را نثار کدامش نمی کند؟

آهوی او مقابل صیا و شیر هم

فرقی چنان به حال خرامش نمی کند

دور طواف روز رسیده ست و خواب شب

اما چرا ستاره تمامش نمی کند

(شاعر : مرتضی حیدری آل کثیر)

هر وقت دلت هوایی شد برو حرم

که اون موقع تو به حرم نیاز داری اما یه وقت هست که دل آقا برات تنگ می شه

اون موقع نمی فهمی چه جوری رفتی حرم

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا