احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

هشتمين پيشوا و امام علي بن موسي الرضا عليهماالسلام‌ در عصري مي‌زيست كه خلافت ننگين عباسيان در اوج خود بود،‌زيرا سلسله‌ي بني عباس پادشاهاني عظيم تر از هارون و مأمون ندارد؛ و از سوي ديگر سياست بني عباس در برابر ائمه (عليهم‌السلام) و بويژه امام رضا (عليه‌السلام) به بعد، سياستي پر مكر و فريب و همراه با نفاق و تظاهر بود؛ آنان با آنكه بخون خاندان امامت تشنه بودند براي ايمن ماندن از شورش علويان و جلب قلوب شيعيان و ايرانيان، سعي داشتند وانمود كنند كه روابطي بسيار صميمي با خاندان اميرمؤمنان علي (عليه‌السلام) دارند و بدينوسيله مشروعيت خويش را تأمين نمايند؛ و اوج اين سياست خدعه آميز را مي‌توان در حكومت مأمون ديد.

نه دلمان گرفته بود و نه هوای شهرمان بد بود. نه رعدی گوش‌هایمان را برده بود و نه برقی پیش چشممان عرض اندام کرده بود. نه زندگی روی دیگری نشانمان می‌داد و نه خسته بودیم حتی. انگار بارها و بارها حضور، این را به‌مان آموخته بود که فقط دلتنگ خودش باشیم و هواخواه راه رسیدنش. ناممان را نوشتیم؛ همان تیم همیشگی. کاروان فردا عازم بود. می‌رفتیم که دریای دلمان را به کرانه‌های مهرش وصله کنیم.

مراسم نقاره نوازی که اکنون درحرم امام رضاع مشهد برگزار می گردد، آیینی است پسندیده و به یادماندنی و نمادی مورد احترام که معرّف اعتبار، عظمت و شکوه حرم میباشد.