احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

پرسيدند: خدا چگونه و كجاست؟
امام فرمود: اساسا اين تصورى غلط است، زيرا خداوند مكان را آفريد و خود مكان نداشت، و چگونگى ها را خلق كرد و خود از چگونگى (و تركيب) بر كنار بود، پس خدا با چگونگى و مكان شناخته نمى شود، و به حس در نمى آيد، و به چيزى قياس و تشبيه نمى گردد.
-چه زمانى خدا بوجود آمده است؟
امام-بگو چه زمانى نبوده تا بگويم چه وقت بوجود آمده است.
-چه دليلى بر حدوث جهان (يعنى اينكه جهان قبلا نبوده و مخلوق است) وجود دارد؟

هر كس خداى را بزرگ دارد اولياى او را نيز پاس خواهد داشت و هركه در بزرگداشت اولياى خدا كوتاهى ورزد، راه خود را به سوى خدا گم‏خواهد كرد. امام رضا از سالكان راه پروردگار بزرگ بود.
شيطان، مخالفت با اولياى خدا را در نظر آدمى، زيبا جلوه مى‏دهد تااو را از راه راست پروردگارش گمراه كند و در بيابان حيرت‏زا و راههاى‏پراكنده سرگردانش سازد.

امام رضاعليه السلام از شجره پاكى بود كه خداوند آن را گرامى داشته و در آن‏براى امّت محمّدصلى الله عليه وآله بركت قرار داده و فرموده است :
( ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِن بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ) (1)
"نسلى برخى از برخى و خداوند شنوا و داناست. "
خداوند يحيى بن زكريا را به واسطه حكمت بالغه خود و نيز براى‏گراميداشت زكريا به پيامبرى برگزيد و حكم نبوّت را در ايّام كودكى‏اش‏به وى ارزانى داشت. همچنين مريم صديقه را به هنگامى كه مادرش او رادر شكم خويش نذر خداوند كرد و براى خدا آزاد ساخت برگزيد و نيزعيسى پسر مريم را براى گراميداشت مادر صديقه‏اش به پيامبرى‏برانگيخت و عيسى در گاهواره لب به سخن گشود و گفت : من بنده خدايم‏و او مرا كتاب داد.

از اين روح پاك، خلق و خويى بزرگ به چشم مى‏خورد كه كتابهاى‏تاريخ شمه‏اى از آن را براى ما بازگو كرده‏اند. و مگر نه اين است كه بوى‏خوش نشانه گل و نور، نشانه خورشيد است ؟ و آيا ايمان چيزى جز عشق‏و نشانه عشق چيزى جز همين اخلاق نيكوست ؟ !
آن‏حضرت‏عليه السلام در قلّه فروتنى و خوش‏رفتارى با مردم بود. ابراهيم بن‏عبّاس در اين باره چنين مى‏گويد : هرگز نديدم كه امام رضا در گفتار خودبه كسى بى‏احترامى كند. هيچ‏گاه نشد سخن كسى را قطع كند و اجازه مى‏دادتا شخص خود از گفتار بازايستد و هرگز دست رد بر سينه كسى كه‏ مى‏توانست حاجتش را روا كند، نمى‏زد.
 

در فرهنگ اسلامی از لحظات عمر به عنوان فرصت هایی طلایی و نعمت های بی بدیل یاد شده است که در صورت هدر دادن آن دیگر قابل بازگشت نبوده و قابل جبران نیست.

عمر سرمایه با ارزشی است که برای ساختن دنیا و آخرت انسان باید بهترین بهره را از آن جست. مقاطعی از این سرمایه ارزشمند و خدادادی، مثل نوجوانی، جوانی و دوران تحصیل، بدلیل اینکه آمادگی و فراغت انسان برای بهره برداری مناسب و سودمند بیش از مواقع دیگر است، از اهمیت بیشتری برخوردار می باشد. اهمیت دادن به وقت و ارزش قائل شدن برای آن در سیره پیشوایان همواره مورد تاکید فراوان قرار داشته است. پیامبرگرامی اسلام و ائمه بزرگوار (ع) هم بارها مردم را به غنیمت شمردن فرصت ها و اهمیت دادن به وقت و استفاده صحیح از آن توصیه کرده و گذر زمان را همچون گذر ابر توصیف نموده و ما را به بهره گیری صحیح از زمان سفارش نموده اند. (1)

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی آستان قدس رضوی، زائران حرم مطهر امام علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) روز گذشته عطر و بوی تلاوت‌های به یاد ماندنی استاد مسلم قرآن، «شحات انور» را از حنجره فرزندش «شیخ محمود» استشمام کردند و دل و جان خود را با تلاوت‌های نورانی این استاد جوان عطرآگین ساختند.