هر كس خداى را بزرگ دارد اولياى او را نيز پاس خواهد داشت و هركه در بزرگداشت اولياى خدا كوتاهى ورزد، راه خود را به سوى خدا گمخواهد كرد. امام رضا از سالكان راه پروردگار بزرگ بود.
شيطان، مخالفت با اولياى خدا را در نظر آدمى، زيبا جلوه مىدهد تااو را از راه راست پروردگارش گمراه كند و در بيابان حيرتزا و راههاىپراكنده سرگردانش سازد.
هرگاه درجه تسليم و عشق انسان به رهبرى دينى و ولّىامر واولياىخدا، اعم از پيامبران و امامان و صالحان، فزونى گيرد. به پروردگارشهم نزديكتر مىشود.
امام رضا، همچون ديگر امامانعليهم السلام، مطيعترين مردم در مقابلولىامر خويش، امام موسى كاظم بود و از همينرو خداوند او را پس از آنامام، حجّت خويش بر مردمان قرار داد.
امام كاظمعليه السلام مىفرمايد :
"على، پسرم، بزرگترين فرزندانم و سخن شنوترين و فرمانبردارترينآنان است". (1)
و نيز مىفرمايد : "على بزرگترين و نيكوكارترين و محبوبترينفرزندانم در نظر من است". (2)
در واقع ميان انسان و اولياى خدا، حجابى از غرور و تكبّر قرار گرفتهاست.
هر كس كه با تمايلات نفسانى خود مخالفت كرد و با غرور خويش بهمبارزه برخاست و با تكبّر نفسش به جنگ پرداخت، اين حجاب را پارهنموده و در حزب خدا داخل مىشود و به اولياى او مىگرايد و در جايگاهخويش در پيشگاه خدا استقرار مىيابد. از اين روست كه قرآن سخنكافران را در اين باره با تأكيد بيشتر نقل كرده است :
( أَبَشَراً مِنَّا وَاحِداً نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذاً لَفِي ضَلاَلٍ وَسُعُرٍ ) (3)
"پس گفتند : آيا سزاوار است كه ما بشرى از جنس خودمان را پيروىكنيم ؟ در اين صورت به گمراهى و ضلالت سخت در افتاديم. "
در حديثى از ابن ابى كثير روايت شده است كه گفت : چون موسى بنجعفرعليه السلام در گذشت مردم در امامت او متوقّف شدند. در اين سال من بهحج رفتم ناگهان با امام رضا مواجه شدم. در قلبم چيزى را نهانداشتم و باخود گفتم :
أَبَشَراً مِنّا واحِداً نَتَّبِعه، ناگهان وى همچون جرقهاى بر من گذر كردوفرمود :
"به خدا من همان بشرى هستم كه پيروى از من بر تو واجب است.
گفتم : از خدا و تو پوزش مىطلبم. فرمود : (اين خطا) براى تو آمرزيدهشد". (4)
---------------------------------------------
1) همان مأخذ، ص145، در صفحات آينده به طور مفصّل در باره آنچه كه ميان وىومأمون رخ داده، سخن خواهيم گفت.
2) بحارالانوار، ج49، ص24.
3) سوره قمر، آيه 24.
4) بحار الانوار، ج29، ص38.
---------------------------------------
نويسنده : آيت الله سيد محمد تقي مدرسي
مترجم : محمد صادق شريعت
