احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

پایه هر تحقیق در مورد شخصیت ها و رخداد های تاریخی، رویدادشمار مربوط به آنهاست؛ چرا که در ین صورت، تجزیه و تحلیل های مربوط به آن نیز متقن و علمی خواهد بود.

درباری زندگانی ائمه اطهار، تألیفات ارزشمندی به رشته تحریر درآمده و هر کس از زویی مختلف زندگی آنان را تجزیه و تحلیل کرده، ولی به رویدادها و وقیع دور حیات آنها در اقصی نقاط جهان به ویژه در ممالک اسلامی کمتر توجه شده که ین امر، بررسی زندگی ائمه و تحلیل دقیق اقدامات آنان را با مشکل رو به رو ساخته است.

از نیشابور تا مرو گزارش های مستند و دقیقی از حرکت امام در دست است که توسط راویان موثقی مانند ابوصلت هروی و افراد دیگر ثبت شده است.

امام در نیشابور با استقبال باشکوه مردم رو به رو شد. نیشابور در آن دوره یکی از شهرهای عمده خراسان، آباد و آکنده از مساجد، مدارس و علما بوده است. صاحب تاریخ نیشابور – احمد بن محمد... – نوشته است که مردم نیشابور مقدم آن حضرت را گرامی داشتند و شادی ها کردند و به اتفاق قطب الانام شیخ ابویعقوب الحقانی راهویه مروزی که شیخ و مقدم ارباب ولایت بود به استقبال آن حضرت از نیشابور بیرون شدند و تا قریه مؤیدیه که از قرای نیشابور است به پیشواز رفتند و شیخ با وجود کبر سن مهار ناقه آن حضرت را بر دوش گرفت و تا بیرون شهر نیشابور پیاده راه پیمود و شیخ محمد بن اسلم طوسی نیز در رکاب مبارک بود و چون به نیشابور وارد شد در محله«قزّ» ، کوچه بلاش آباد نزول فرمود و مقام اختیار کرد. در السنه و افواه مشهور است که حضرت سلطان در نیشابور به منبر برآمد و این حدیث را از خواجه کائنات روایت فرمود:

زیارت بامعرفت

روایات مختلف و متعدد نشان می دهد زیارت هرگاه ازروی معرفت باشد زائر را به اهداف عالی می رساند. از امام باقر ـ علیه السلام ـ در این باره چنین نقل کرده اند: «فمن زاره عارفاً بحقه.»

«کسی که حضرت را زیارت کند و حق او را بشناسد.»

این تعبیر از امام صادق، امام کاظم، امام رضا، و امام جواد ـ علیهم السلام ـ درباره آن حضرت نقل شده است. برطبق این روایات، پاداش زیارت آن حضرت زمانی به انسان خواهد رسید که زائر به حق آن حضرت معرفت داشته باشد و به درستی بداند چه کسی را زیارت می کند.