هاله از قداست در تمامى صورتش پيدا بود و عشق و ارادت و ايمان كامل به امامت و عنايت خاص حضرت امام على بن موسى الرضا(ع) در واژه واژه كلامش مشاهده مى شد.
در حالى كه اشك چشمانش را پر كرده بود و بغض راه گلويش را مى فشرد از عنايت، لطف، عطوفت و مهربانى حضرت امام على بن موسى الرضا(ع) حكايت مى كرد.
امام رضا علیه السلام می فرماید: در قرآن شفا و درمان هر دردی است، و از قرآن درمان بخواهید. كسی كه او را قرآن شفا و درمان ندهد، درمانی برای او نیست. (بحار: 200:89)
امام رضا علیه السلام می فرماید: امیرالمؤمنین فرمود: اگر كسی از شما حاجتی دارد، اول بامداد روز پنج شنبه به سراغ آن برود، و چون از منزل خارج شود، آیه آخر سوره آل عمران «یا ایها الذین امنوا اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقوا الله لعلكم و تفلحون» و آیة الكرسی و سوره قدر و سوره حمد را قرائت كنده، زیرا در این آیات قضاء حوائج دنیا و آخرت است [1] .
حضرت امام علي بن موسي الرضا ـ عليه السّلام ـ در سال 148 هـ ق ديده به جهان گشودند، آن حضرت تا سال 183 هـ ق در خدمت پدر گرانقدر خود بودند و در اين سال بود كه بعد از شهادت پدر بزرگوارشان در سن 35 سالگي به امامت رسيدند.[1]
از اين رو بايد دوران امام رضا ـ عليه السّلام ـ از سال 183 هـ ق تا سال 203 هـ ق كه سال شهادت ايشان است، دانست. سه تن از خلفاي عباسي در دوران امامت آن حضرت به خلافت رسيدند كه عبارتند، از هارون الرشيد، محمّد امين، عبدالله مأمون.[2]
در بررسي ابعاد وضعيت سياسي و اجتماعي آن عصر نكاتي قابل توجّه ميباشد:
امام رضا(علیه السلام) و دفاع عقلاني از دين
امام رضا(علیه السلام) در خلال جلسات علمي فراوان كه با صاحبان انديشه هاي غيرتوحيدي و مخالف داشت از عنصر عقل و استدلال و برهان، فراوان بهره مي برد و طرف هاي مقابل را با اين روش استدلالي و عقلي وادار به خضوع و اقناع و پذيرش عقايد حقه مي كرد. تجلي عقلانيت دين و دفاع عقلاني حضرت رضا(علیه السلام) از دين و آموزه هاي ديني محور بحث در گفت وگوي حاضر با حجت الاسلام دكتر رضائي مهر پژوهشگر و استاد حوزه علميه قم است كه با هم آن را از نظر مي گذرانيم.
متن سخنرانی حضرت آیت اللّه جعفر سبحانی در مورد زندگانی امام رضا علیه السلام
آنچه در زیر می خوانید متن سخنرانی حضرت آیت اللّه جعفر سبحانی، در مجمع جهانی اهل بیت در قم، در آستانه ولادت امام هشتم علیه السلام در تاریخ 3/10/83 برابر با دهم ذی القعدة الحرام 1425 ه.ق است.