احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

ای زلالِ همزبانی پنجره‌فولادِ تو
هر دلِ ویران مُقیمِ آن رضاآبادِ تو

شوق آن دارم که دیگر دل نیاید نزد من
از همان ساعت که در مشهد شده آزاد تو

دل کبوتر می‌شود با بودنِ ایوان طلا
چون به پرواز است دائم گردِ گوهرشاد تو

گفته‌ای چندین مکان بر داد زائر میرسی
دلخوشم بر عَهدِ ناب و بر چنین امداد تو

هر گره را فتحِ بابی در حرم باید بدید
"یارضا" باشد کلید درب استمداد تو

گنبد زردت ، سیاهی را ز دلها میبرد
هرکه گوید "یارضا" زهرا جوابش میدهد

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

نمای گنبدی افتاده است در نظرم
چگونه جا شده خورشید در دو چشم ترم؟

منم برابرِ تو یا که خواب می‌بینم؟!
تویی برابرِ من یا خیال در نظرم؟!

اگر که راه نمیدادی‌اَم ، بعید نبود
که در غمِ تو بریزد تمامِ بال و پرم

چه خوب می‌شود اینجا بمانم و نروم!
شبیهِ اینهمه آهو که هست دور و برم

نگاهِ بدرقه‌ی گنبدت، مقابلِ من...
دعای آبیِ گلدسته‌هاست پشتِ سَرم

بهانه‌ای بده همچون شکنجِ زلفِ خودت
که لا اقل  عقب اُفتد شکنجه‌ی  سفرم!

قطار، منتظر است ...آه! من کجا ماندم؟!
به بخش گمشدگانِ حَرَم بیا بِبَرَم!

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

 امام رضا «علیه ‏السلام»: 

ان الله - تبارک و تعالی - خلق المؤمن من نوره... فالمؤمن اخو المؤمن لأبیه و أمه...: [1] . 

خدا مؤمن را از نور خویش آفرید... پس هر مؤمنی برادر حقیقی مؤمن دیگر است...