احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

پس از مرگ هارون خليفه‏ي عباسي در سال 193، پسرش مأمون بر گور او در سراي و باغ حميد بن ‏قحطبه در روستاي سناباد قبه‏اي ساخت. حدود ده سال بعد، چون امام رضا (ع) وفات يافت، آن حضرت را نزديک هارون در قبه به خاک سپردند (- ابن ‏بابويه، 1404 ق، ج 1، ص 28، ج 2، ص 147؛ مجلسي، 1403 ق، ج 48، ص 323).

از همان اول صبح
نیت مشهد کردم
نام سلطان دلم را به زبان آوردم
شورعشقی به دلم ریخت،
غمی پیرم کرد
یارضـــــــا گفتم و این اسم نمک گیرم کرد

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

هيچ يك از اهل بيت(ع) پيروانشان را به فقر و تهي دستي فرا نخواندند؛ چرا كه فقر، به طور طبيعي مي تواند سرچشمه بسياري از غصه ها، لغزش ها و تبه كاري ها باشد.

پرچم سبزت مرا تا آسمان بالا کشید
نقشِ نامت را خدا بر صفحهٔ دلها کشید

ذره‌ای بودم من و غرقِ غبارِ بی‌کسی
مِهرِ تو قلبِ مرا تا جنَّتِ اعلی کشید

مِهرخوبانِ‌دوعالم هدیهٔ دیدارِ توست
هرکه از تو دور شد فریادِ واویلا کشید

آفتابِ شرقیِ مشرق زمین شد مرقدت
عاشقان را سوی حق،این تربتِ والا کشید

من که بودم که شوم از سائلانِ درگه‌ات؟
رو به سویِ تو دلم را مادرت زهرا کشید

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

اباصلت هروي مي‏گويد: مأمون از امام رضا عليه‏السلام درباره ‏ي اين آيه سؤال کرد:

فانی‌ام..آغاز و پایانی ندارم جز خودت
غیر مقدورم که امکانی ندارم جز خودت

سالها محتاج نانم از تنور خانه‌ات
از کسی در سفره‌ام نانی ندارم جز خودت

هرکسیکه دل‌به‌او بستم دلم را زد شکست
با دلِ ویرانه خواهانی ندارم جز خودت

از گناهانم پشیمانم،نگاهم کن کریم
مقصدی از این پشیمانی ندارم جز خودت

بین خلوتگاهِ قبرم شک ندارم آخرش
فاتحه‌خوانی و مهمانی ندارم جز خودت

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا