احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

هزار جور آدم با هزار خُلق و خَلقِ مختلف می‌آیند و در صفای صحن‌های منور رضوی مقیم می‌شوند ... اینجا تنها جایی است که همهمه و شلوغیش آرامش بخش است.
اینجا هزاران زائر را در صحن انقلاب روبه روی پنجره فولاد می‌بینی که شاید نوای درونی شان این باشد:
به حلقه‌های ضریحت دلم گره خورده...
گره گشای من، این بار این گره مگشای

این قصه ای که عشق، تمامش نمی کند

عالم نظر به عمق پیامش نمی کند

ماهی که معتکف شده هفت آسمان در او

اما نظر به حد قیامش نمی کند

این عشق، بی دلیل، کسی را نکرده شاه

یا بی سبب بهشت به نامش نمی کند

اینجا زمین به پلّه ی هشتم رسیده که

کاری به جز نظر به امامش نمی کند

آیا که گفته است که مولا کلاغ را

مهمان آب و دانه ی دامش نمی کند

یه خار هم عزیز شود پیش او، مگو

باران توجهی به سلامش نمی کند

در زائران خوب و بدش سیر کن ببین

این لطف را نثار کدامش نمی کند؟

آهوی او مقابل صیا و شیر هم

فرقی چنان به حال خرامش نمی کند

دور طواف روز رسیده ست و خواب شب

اما چرا ستاره تمامش نمی کند

(شاعر : مرتضی حیدری آل کثیر)

هر وقت دلت هوایی شد برو حرم

که اون موقع تو به حرم نیاز داری اما یه وقت هست که دل آقا برات تنگ می شه

اون موقع نمی فهمی چه جوری رفتی حرم

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا

خـسـته، افـتـاده ز پا، آمده زانو مى زد  
مـشـكلى داشت به آقاى خودش رو مى زد
مى چكيد از سر و رويش عرق شرم به خاك  
مـشـت هـا واشده و پنجه به گيسو مى زد
دامـنـى داشـت پر از خاطره تيره و تلخ  
دسـت در دامـن آن ضـامـن آهو مى زد
همنوا با در و ديوار در آن عصمت محض  
نـالـه يـا عـلـى و ضـجه ياهو مى زد
نـم نمك بارشى از مهر به جانش مى ريخت  
كـفـتـرى بـر سر ذوق آمده قوقو مى زد
پـاك مـى شـد دلـش از غصه ناپاكى ها  
خـادمى داشت در اين فاصله جارو مى زد
فـرصـتى بود و درنگى و بجا مانده هنوز  
شـعـله اى شعر كه در آينه سوسو مى زد

شاعر: عليرضا كاشى پور محمدى

اوست نشسته در نظر من به کجا نظر کنم ؟

 اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر برم ؟! . .

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا ایها الامام الرئوف

دلم یه ذره شده تا بیام میون حرمت

اگر چه دورم از حرم به من رسیده کرمت
تو مهربونترینی و رأفت تو جهانیه

هر کسی عاشق تو شد شیعه آسمانیه
تو که راه رسیدن ما به خدایی آقا جون

شکر خدا که ما شدیم امام رضایی آقا جون
کبوتر حرم منم دلداده ی مشهدِتم

دلم به مهر تو طلاست که خشتی از گنبدتم
یک نگاهی کن به دلم ببین چقدر دوست دارم

به پای مهربونی ِ تو زندگیمو می گذارم
امام رضا ولم نکن که بی تو بیچاره می شم

بی تو پناهی ندارم مونده و آواره می شم
هزار و یک اسم خدا نهان به اسم تو رضاست

سلسلة الذهب می گه دلم با حُبّ تو طلاست
باب الحوائج زاده ای از تو می شیم حاجت روا

تا زنده ایم فقط می گیم قربون تو امام رضا
بعد از نماز سلامی به شاه کربلا می دم

بین حسین و مهدی تون سلام به تو رضا می دم
سلام می دم امید دارم جواب سلامم بدی

به وقت مرگم ببینم به دیدن من اومدی
اگر نبودی آقا جون شیعه شدن صفا نداشت

خدا شناخته نمی شد اگر تو رو خدا نداشت
قشنگ تر از بهشت شده مرقد تو آقا ولی

خوب می دونی قشنگ نبود اگه حرم گدا نداشت
تو مثل زهرا می مونی مهربونی مهربونی

بدون تو عشق حسین این همه مبتلا نداشت
اگر نبود لطف شما شیعه نمی شدیم آقا

بدون تو این دل ما شوقی به کربلا نداشت
خوش به حال زائرای ساده و با صفا آقا

اون زائر روستایی که یه ذره ادعا نداشت
 

***جواد حیدری***

دستی ز غیب آمـد و دسـت مرا گرفت
انگار دلم چو روز نخستش جلا گرفت
وقتی مرا به صحن و سرای رضا که بُرد
دیدم کبوتریـست که ره بـر سما گرفت
گفتم که ای غریب خراسان خدارو شکر
خاکی نبـود بالش و پـر در هوا گرفت
در صـحـن پُـر ز نور رضا آن قَدَر دلم
بـر غـربـت بقیـع و امـامـان ما گرفت
ناگه رسید به گـوش که نقاره میزنند
گفتم خدا رو شکـر مریضی شفا گرفت
دیـدم کنـار پنـجـره فـولاد مـادری
آن قدر گریه کرد شفـا از رضا گرفت
آنکس شفـا گرفت همش داد می کشیـد
آقـا شفـای درد مـرا از خـدا گرفت
گفتـم فـدای ایـن همه لطف و کرامتت
از مهـربـانیت دل عـاشق صفا گرفت
قدری که آب خوردم ازآن صحن باصفا
آن طعم نهـر علقمـه کـربـلا گرفت

آخــر ِ آخـــر ِ همـــه گرفتاری ها و دلتنگی ها دلــــم به امام رئــــوف خوش است

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا