احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

سلام مهربانم...
دلتنگتم مثل هميشه آقا
نگاهم رو به سمت آسمان، گوشم شنواي صداي دعوت توست...
به دستاي نيازم نگاهي كن، به دل تنگم نظري كن،صدايم كن تا بدونم هنوزم مرا ميبيني...
اگه آرامشي هست مديون خداي بزرگ و شمايم آقا...
اگه نگراني هست، تمومه اميدم خدايم است و شما...

تا که بر گنبد تو دیده ام از دور افتاد
ناگهان بر دل آلوده ی من شور افتاد
اولین بار که دیدم حرمت را گفتم
ای سلیمان به سرایت گذر مور افتاد!..

دلــم را دخیل میبندم…
بازش نکن…
حاجت نمیخواهم
دلم را پیش تو جا میگذارم
باشد همانجا…
من اینجا,دلم آنجا…
شاید نگاهت به حال دل زارم که بیفتد…
زود به زود بطلبی مرا!
دخیل تو که باشد,خود را گم نمیکند...
آشفته نمیشود!
برنگردان آقا…
هدیه ام کوچک است
سیاه است, وبال است میدانم
اما…
من هدیه را پس نمیگیرم!

گاهی دلـــــمـ یک جای دِنج میخواهد !

جایی که بتوان خـــدا را نزدیکتر حس کرد !

جایی شبیه رواقهایِ حرمت ،

بنشینمـ و زُل بزنمـ به گنبد طلایی رنگت !

من باشمـ و بغضهایِ نشکسته ...

تو باشی و آرامش دلــــم ، در صحن گوهرشاد !

تو را به جان مادرت دریاب مــــرا یا امامـ رئوف ...

در كوی تو نغمه خدا می‌شنوم
بوی شهدای كربلا می‌شنوم
از پردگیان عرش گرد حرمت
آوای خوش رضا رضا می‌شنوم
***

یکـ بـار بـه نـام مـن محتاج بیانـداز...

بسیاری از گویندگان قدیم ایران شیعه بوده‏اند و آنها هم که بعضی از محققان در شیعه بودنشان تردید کرده‏اند غالبا به خاندان عصمت ارادت می‏ورزیده‏اند به همین جهت در شعر قدیم فارسی نمونه‏های جالب توجهی از نعت رسول اکرم (ص) و مدایح و مراثی ائمه‏ی اطهار صلوات علیهم اجمعین دیده می‏شود که از لحاظ تاریخ و زبان فارسی و اصول عقاید ارزش بسیار دارد. سنایی غزنوی - ابوالمجد مجدود بن آدم - که به قولی در 535 ه.ق درگذشته است قصیده‏ای در مدح حضرت رضا (ع) دارد که ظاهرا قدیم‏ترین شعر فارسی و یا به عبارت صحیح‏تر قدیم‏ترین شعر فارسی موجود در مدح حضرت ثامن الائمه است.