عاشق رضا

یک آسمان عشق من و یک پنجره فولادتان
ای پنجره فولادتان اندازهٔ هفت آسمان

مشتاق دیدارم ولی من آسمانی نیستم
تا آسمان راهم بده تا یک حضور جاودان

انگار زنگاری شده آیینه‌ام ای مهربان
باید بشویم قلب را در چشمه سار نورتان

این قلک تنهایی‌ام پر بغض و بارانی شده
نذر شما این اشکها،چشمان من تقدیمتان

هر بار دل پر میکشد،اما رسیدن ممکن است؟
ای کاش میشد پر کشید تا اوج وصل کفتران

با این تن اهل زمین،مثل كبوتر نيستم
من راضی‌ام حتی اگر باشم غبار زائران

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

مثل عشّاقی که هر‌ ساعت دم از "او" می‌زنند
در حرم آیینه‌ها بانگ هوالهو می‌زنند

فرشبافان در پی کسب ضمانت نامه‌ات
نقشهٔ قالیچه‌ها را طرح آهو می‌زنند

وه چه تصویری‌ست هر شب آبشارانِ بهشت
روبروی حوض گوهرشاد زانو می‌زنند

هر سحر کوه گناهان را که می‌ریزد زمین
خادمانت از حیاط صحن جارو می‌زنند

خسته از درهای بسته دستهای نا امید
عاقبت بر پنجره فولادِ تو رو می‌زنند

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

اینکه هر صحنی به روی شانه‌اش یک ساعت است
یعنی اینکه این حرم در جای جایش فرصت است

دست خالی آمدن سخت است از پیش رئوف
حاجت خود را گرفتن از تو خیلی راحت است

صبح‌ها خورشید می‌آید به گودِ صحن،پس
درحقیقت نالهٔ نقّاره زنگ رخصت است

اینکه درهای حرم باز است روی هر کسی
جلوه‌ای از جلوه‌های عام رحمانیت است

من که هربار آمدم دور ضریحت جا نبود
شوکت سلطان به تعداد زیاد رعیت است

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

دِلِ خرابِ منو وعده‌های احسانت
دلم شکسته چو آیینه‌های ایوانت

چه سرمه‌ها که برای فرشته‌ها اینجا
درست میشود از خاکِ پایِ مهمانت

طنین دلکش نقاره‌خانه‌ات میگفت
وزیده است دوباره نسیمِ درمانت

کویر سوختهٔ جان مرا بیا بنواز
به معجزات نگاهت به عطر بارانت

زدم گره غم خود را به پنجره فولاد
بیا گره بگشا دست من به دامانت

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)