در و اقع، كار از دو نظر اهمیتی حیاتی دارد: 1. قانون طبیعت و سنتهای حاكم بر نظام آفرینش. 2. قانون شریعت و برنامه های آن.
امامان پاك ما در ميان مردم و با مردم مي زيستند، وعملا به مردم درس زندگي و پاكي و فضيلت مي آموختند، آنان الگو و سرمشق ديگران بودند، و با آن كه مقام رفيع امامت آنان را از مردم ممتاز مي ساخت، و برگزيده خدا و حجت او در زمين بودند درعين حال در جامعه حريمي نمي گرفتند، و خود را از مردم جدا نمي كردند، و به روش جباران انحصار و اختصاصي براي خود قائل نمي شدند، و هرگز مردم را به بردگي و پستي نمي كشاندند و تحقير نمي كردند. آنان نمونه بارز اسوه حسنه مي باشند.
مطالعه حيات امام هشتم(ع) گوياي اين واقعيت است كه آن حضرت جهاد مقدس خويش را در دو جبهه فرهنگي و سياسي انجام مي دادند. امام از يك سو به روشنگري افكار، مبارزه با فرهنگ وارداتي يوناني - فلسفه غرب - و افشاگري تحريفها و انحرافهاي درباري مي پرداخت و از ديگر سو موضعگيري سياسي و رفتارش در برابر خلفاي غاصب و فرمانروايان ستمگر به گونه اي بود كه نه تنها نتوانند از وجهه علمي و وجاهت اجتماعي اش سوء استفاده كنند، بلكه به افشاگري نيرنگها و شرح ستمهايشان نيز اقدام مي فرمودند.
ورود امام رضا(ع) به خراسان، مژده حضور تشيع امامي به صورت گسترده در اين ناحيه بود. اين كار با تربيت برخي از شاگردان، تماس با برخي از اصحاب قبلي و هدايت آنان و ترويج احاديث اهل بيت(ع) انجام شد.
برخي از فرقه هاي اسلامي معتقدند كه اطاعت از حكام واجب است و به هيچ وجه نمي توان با آنان از در مخالفت درآمد و يا بر ضدشان قيام كرد. ديگر فرق نميكند كه ماهيت حاكم چه باشد، حتي اگر مرتكب بزرگترين گناهان شود و يا هتك مقدسات كند. معناي اين عقيده آن است كه حاكم هر چند بي گناهان را كه از اولاد رسول خدا هم باشند بكشد، باز اطاعتش واجب و تمرّد از وي حرام است. اين مساله جزء معتقدات برخي از فرقههاي اسلامي است مانند: اهل حديث، عامه اهل سنت، چه پيش و چه بعد از امام اشعري كه خود او نيز به همين مطلب عقيده مند بود.
هرکدام از امامان معصوم در زمانه خاص و معاصر با خليفه يا خلفاي خاصي زندگي مي کرده اند. اين امر شرايط هر امام(ع) براي هدايت مردم را متفاوت مي کرد. همان طور که مي دانيد امام رضا(ع) در زمان خليفه زيرکي همچون مامون عباسي مي زيستند. مامون، آن حضرت را مجبور کرد که به مرو، محل حکومت وي هجرت کنند و ايشان را تحت فشار قرار داد که ولايتعهدي او را بپذيرند.
توبه؛ زیباترین پوزش
توبه، موجب بخشایش بسیاری از گناهان می شود. روزی امام رضا علیه السلام شنید که یکی از یارانش می گوید: خدا لعنت کند کسی را که با حضرت علی علیه السلام جنگید. امام فرمود: «بگو به جز آنان که توبه کردند و اصلاح شدند» و آن گاه ادامه داد: «گناه کسی که از آن حضرت کناره گرفت و توبه نکرد، بزرگ تر از گناه کسی است که با او جنگید ولی بعد توبه کرد».
تو خود حجاب خودی از میان برخیز
از ثامن الائمه علیهالسلام سئوال شد که: چرا خداوند از خلق در حجاب است؟
در جواب فرمود: «حجاب از بسیاری گناهان مردم است.» [1] .