توبه؛ زیباترین پوزش
توبه، موجب بخشایش بسیاری از گناهان می شود. روزی امام رضا علیه السلام شنید که یکی از یارانش می گوید: خدا لعنت کند کسی را که با حضرت علی علیه السلام جنگید. امام فرمود: «بگو به جز آنان که توبه کردند و اصلاح شدند» و آن گاه ادامه داد: «گناه کسی که از آن حضرت کناره گرفت و توبه نکرد، بزرگ تر از گناه کسی است که با او جنگید ولی بعد توبه کرد».
.jpg)
ویژگی بخشنده
روزی امام رضا علیه السلام در حال طواف بود. شخصی از ایشان پرسید: بخشنده کیست؟ حضرت فرمود: «سخن تو دو صورت دارد: اگر از مخلوق می پرسی، بخشنده کسی است که آنچه را خدا بر او واجب کرده بپردازد، و بخیل کسی است که از پرداختن آنچه خدا بر او فرض کرده دریغ ورزد؛ ولی اگر منظورت خالق است؛ او بخشنده است، چه عطا کند و چه نکند؛ زیرا اگر به بنده ای ببخشد، به او چیزی داده که از آنِ او نیست و اگر نبخشد، چیزی را از او دریغ داشته که از آنِ او نیست».
شعری از حضرت
امام رضا علیه السلام گاهی موعظه های خود را با زبان شعر بیان می کرد. ترجمه یکی از اشعار آن حضرت چنین است: «با عفت و پاک دامنی لباس بی نیازی پوشیدم و سرافراز در میان مردم راه می روم. هرگز با آدم نماها انس و الفت نمی گیرم، ولی با آنان که در حقیقت آدم هستند مأنوس می شوم. هنگامی که غرور و تکبر از صاحب ثروت دیدی، با اظهار نکردن نیاز نزد او تکبر کن و غرور او را بشکن. بر آن کس که نادار است هرگز فخر نکردم و هرگز نزد ثروتمندان فروتنی ننمودم».
پاسخ نامه
پس از شهادت امام کاظم علیه السلام برخی از نمایندگان آن حضرت برای حفظ اموال امام نزد خود، چنین وانمود کردند که ایشان همان منجی موعود است و عمری طولانی دارد. در نتیجه، امامت حضرت رضا علیه السلام را نپذیرفتند و به «واقفیه» شهرت یافتند. مردی از آنان، مسائل مشکلی را در طوماری گردآوری کرد و با خود گفت اگر حضرت رضا علیه السلام معانی اینها را بداند، امام و فرمانرواست. پس همین که در خانه حضرت رضا علیه السلام رسید، خادم امام در حالی که ورقه ای در دست داشت و در آن پاسخ مسائل او به خط امام علیه السلام بود، نزدش آمد و گفت: آن طومار کجاست؟ او طومار را بیرون آورد. خادم به او گفت: ولیّ خدا می فرماید: «این جواب مسائل این طومار است».
همیشه در محضریار
یکی از یاران امام رضا علیه السلام می گوید: هنگامی که با آن حضرت نزدیک دیوارهای شهر طوس رسیدیم، نگاه مان به جنازه ای افتاد. سرورم حضرت رضا علیه السلام طرف جنازه رفت و آن را دربرگرفت و به من فرمود: «هر کس جنازه دوستی از دوستان ما را تشییع کند، از گناهان خود خارج می شود.» چون جنازه را کنار قبر نهادند، ایشان دست مبارک خود را بر روی سینه او نهاد و فرمود: «تو را به بهشت بشارت باد و بعد از این ساعت، دیگر هراسی نخواهی داشت». من به حضرت عرض کردم: فدایت شوم! آیا این مرد را می شناسید؟ این سرزمینی است که پیش تر در آن قدم نگذاشته اید. امام فرمود: «ای موسی! آیا نمی دانی اعمال شیعیان هر صبح و شام به ما عرضه می شود؟ اگر در اعمال آنها تقصیری مشاهده کنیم، از خدا برای آنان بخشایش می طلبیم و اگر اعمال نیکو در آن ثبت شده باشد، توفیقات بیشتر و شکر الهی را برای آن نیکوکار تقاضا می کنیم».
منبع سایت حوزه
