احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

رفتار در منزل

همان گونه که موقعیت و جایگاه والا و ارزشمند امام رضا علیه السلام اقتضا می کند، زندگانی آن بزرگوار برای پیروانش الگو و اسوه بود. بنابراین اگر کسی بخواهد زندگی خود را براساس دستورات اسلام تطبیق دهد، باید به شیوه های عمل پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و پیشوایان معصوم علیهم السلام رفتار نماید. که از آن جمله ستاره ی هشتم آسمان ولایت، امام علی بن موسی الرضا علیه السلام می باشد که با سخن و رفتارش در پی ارشاد و اصلاح جامعه بود که به برخی از این درس آموزی ها در این قسمت با عنوان «رفتار در منزل» اشاره می نماییم.

در صبح روزی نیمه ابری، به سراغ خانه استاد شیخ محمدرضا جعفری رفتیم. کسانی که با وی ارتباط داشتند. علامه‎اش می‎خواندند. تخصص او تاریخ است و تفسیر و حدیث و اعتقادات و ... یعنی وی در تمام رشته‎های دینی کارآمد و توانگر است. ولی بیش از همه اینها، فهم تاریخ و دانش تاریخی و درایت تاریخی او زبانزد و مشهور است.

تصاویر اقدام قشنگ و پر رمز و راز خدام با محبت امام رضا (ع)لیه السلام در سر زندن به بیماران و تبرک کردن سر و دیده و صورت آنها با با پرچم گنبد سلطنتی امام رئوف دیدنی است.

   یاد خاطره ای لطیف برای دهه کرامت و این روزهای میکده رضوی افتادم:

   خادم این روضه رضوان می گفت دختر بچه شفا گرفته بود. با تب و تاب ازش سوال کردم :« چه دیدی و چه شنیدی؟ »

   دخترک با آرامشی خاص گفت هیچ. فقط پدرم را خبر کنید...!

   پدر دخترک که رسید طفل به گریه و هق  هق افتاد: امام رضا گفت «به بابات بگو دیگه به خواهرم چیزیگک نگه».

   پدر که از شفای کودکش بی قرار بود با شنیدن این جمله اختیار از کف داد. نفسش که برگشت به خادم گفت: دخیل که بستم به امام رضا گفتم: می خوای دخترمو شفا ندی شفا نده. اما برگردم قم به خواهرت گلایه خواهم کرد.

آمده بود که بِبَرد ولی بُردنش (!). عازم مشهد شده بود که برای نابودی تشیع، توشه‎ای با خود به عربستان سعودی ببرد ولی غافل از اینکه صدای نقاره‎های حرم علی بن موسی‏‌الرضا (ع) دلش را خواهد بُرد.
 قرار ملاقاتمان در مدرسه علوی آیت‌الله گلپایگانی واقع در خیابان امام خمینی (ره) قم بود. در چوبی اتاق مدیر را زدم و وارد شدم. جوانی ساده‌پوش و لاغراندام که در صندلی انتهایی اتاق نشسته بود، توجهم را جلب کرد. نامش «ابوحسن حلّی» بود.
صدای نسبتا زیری داشت و ته‌لهجه عربی‎ به بیان شیرین خاطراتش کمک شایانی می‎کرد. تا سوالی نمی‎پرسیدم، لب به سخن نمی‎گشود. برخلاف ظاهر آرامش حرف‎های جنجالی بسیاری برای گفتن داشت.

خانمى علويه (سيده ) كه از اهل زهد و تقوى بود و مواظبت باوقات نمازهاى خود و ساير عبادات داشت و بواسطه تنگدستى و پريشانى دوازده تومان قرض دار شده بود و چون تمكن از اداى قرض خود نداشت در شب جمعه پنجم ربيع الثانى 1331 توسل بامام هشتم حضرت ابى الحسن الرضا (ع ) جسته و الحاح بسيار كرده كه مرا از قرض آسوده فرما. پس خوابش ربوده .

امام رضا عليه السلام به ابن رامين (فقيه )فرمود:
ابن رامين ! آن وقت كه پيامبر صلى الله عليه و آله از مدينه خارج شد، كسى را جاى خود نگذاشت ؟
ابن رامين : چرا على را جاى خود گذاشت .
امام رضا عليه السلام : پس چرا به اهل مدينه نفرمود خودتان كسى را انتخاب كنيد، چون انتخاب شما خطا نمى شود.
ابن رامين : حضرت پيامبر چون نگران بود اختلاف و درگيرى در ميان مردم بيفتد.

ناقل: آيه اللّه شيخ مجتبي قزويني قدّس سرُّه

اين سؤال را خيلي ها از من مي پرسند که؛ «اينهمه دقّت و تبحّر علمي را ازکجا بدست آوردي؟! مگر تو چقدر مطالعه مي کني و گنجايش حافظه ات و دقت دَرْکَت چقدر است؟!» راستش را بخواهيد، من هم مثل بقيّه ي مردم هستم، مثل تو، مثل او، مثل اکثر مردم. نابغه نيستم و از فضا نيامده ام. در شبانه روز، پنجاه ساعت مطالعه هم ندارم. امّا اينهمه دقّت و بار علمي که مي بينيد، همه مربوط است به يک نگاه! يک نگاه از يک کيمياگر آسماني! بدون شک آن روز بهترين روز عمر من بوده و هست. همان روزي که وضوگرفتم و ذکرگويان راه خانه ي معشوق را پيمودم، راه حرم امام رضا عليه السلام را. حرم خيلي شلوغ نبود و من توانستم در مقابل ضريح، پيش روي مبارک آقا علي بن موسي الرضا عليه السّلام جايي گير بياورم و بنشينم.

آن حضرت روز پنج شنبه يا جمعه ، 11 ذى القعدة ، سال 148 هجرى قمرى (1) ، يك سال پس از شهادت امام جعفر صادق عليه السلام در شهر مدينه منوّره ديده به جهان گشود؛ و با ظهور نور طلعتش جهانى را روشنائى بخشيد.
نام : علىّ، صلوات اللّه و سلامه عليه (2)
كنيه : ابوالحسن ثانى ، ابوعلىّ و... .
القاب : رضا، صابر، زكىّ، وفىّ، ولىّ، رضىّ، ضامن ، غريب ، نورالهدى ، سراج اللّه ، غيظ المحدّثين ، غياث المستغيثين و... .
پدر: امام موسى كاظم ، باب الحوائج إ لى اللّه عليه السلام .
مادر: شقراء، معروف به خيزران ، امّ البنين ، و بعضى گفته اند: نجمه بوده است .