دوران پر برکت و همراه با کرامات و وقيعي که قبل و بعد از ولادت امام رضا (عليه السلام) از مدينه تا مرو و مدت امامت ايشان رخ داد، جملگي دلالت بر عظمت بيکران امام رضا (عليه السلام) دارد. روايت آن از زبان بزرگان اهل سنّت جالب و شنيدني و البته شگفتانگيز است.
خواب و خوراکش چیزی جز گریه نبود، خود را در اتاق حبس کرده بود و به در ودیوار می نگریست تا خاطره جدیدی بیابد و ضجهای تازه سر زند. یک هفته قبل، ترکمنها حمله کرده بودند و پس از کشتار فراوان آذوقه، زنان ودختران جوان را برده بودند. یکی از دخترانی که دزدیده بودند، تنها فرزندپیرزن بود که مرهم زخم و التیام بخش غمهای دلش بود و با رفتنش دیگر امیدی بهزنده ماندن نداشت. مثل اینکه یاد سخنی افتاده باشد، با خود گفت:
در این بخش، برای آن که قلبت بیشتر به معرفت و محبت مولای مهربانت نورانی شود، معجزاتی از آن امام را میآوریم. این معجزات از منابع قدیم و موثق آورده شده است. سه حکایت اول را از کتاب شریف عیون أخبار الرضا علیهالسلام آورده ایم که حدود هزار و صد سال قبل توسط عالم بزرگوار، شیخ صدوق تالیف شده است. کرامت آخر را نیز محدث بزرگوار مرحوم میرزا حسین نوری نقل کرده است.
بعد از امام موسی بن جعفر علیه السلام مقام امامت به پسرش حضرت ابوالحسن علی بن موسی الرضا علیه السلام رسید، چرا که او در فضایل سرآمد همه ی برادران و افراد خانواده اش بود و در علم و پرهیزکاری بر دیگران برتری داشت و همه ی شیعه و سنی بر برتری او اتفاق نظر دارند و همگان آن حضرت را به تفوق بر دیگران در جهت علم و فضایل معنوی می شناسند.
هرکدام از امامان معصوم در زمانه خاص و معاصر با خليفه يا خلفاي خاصي زندگي مي کرده اند. اين امر شرايط هر امام(ع) براي هدايت مردم را متفاوت مي کرد.
بر اساس احاديث و آموزه هاي کلامي شيعه، امام بايد داناترين و فاضل ترين فرد جامعه اسلامي باشد تا بتواند به آساني از عهده پاسخگويي به همه پرسش ها و چالش هاي علمي مربوط به اسلام و جامعه اسلامي برآيد.