آرزویم بود پنجرهای رو به بهشت داشته باشم، قاب کوچکی که از درون آن به آرامش نیک سیرتان و زیبایی آفرینش بنگرم. دلم میخواست گریزگاهی از دنیای پر هیاهوی خاکی به آسمان داشته باشم تا هر زمان که از خود بیخود شدم، از آنجا به عرش عروج کرده و دل و دیده از فرش برکنم.
بهشت من... اما اینجا بر زمین خفته و درش بر هر عاشقی گشوده است.