تفسير آيه:لا تُدرکه الابصار و هو يُدرِک الابصار و هو اللّطيف الخَبير
فضل بن سهل ذوالرياستين از امام رضا(ع) پرسيد:
جانم فدايت!
ما را از اين اختلاف نظر مردم در بارهي رؤيت آگاه ساز
که برخى ميگويند: خداوند ميبيند
و بعضى ميگويند: نمىبيند.
امام فرمود:
اين ابوعبّاس!
هر کس خدا را به چيزى جز آن چه خود را بدان توصيف کرده، وصف کند،
بر او دروغ بسته است.
خداوند گفته است:
... چشمها او را درنمييابند و اوست که ديدگان را درمييابد و او لطيف آگاه است.
اين ديدگان همين چشمها نيست،
ديدهاى که در نهان است
و وهم ما را بدان راهى نيست
و چگونگى آن به درک نميگنجد.
(تفسير عياشى1:372)