احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

در بالا سر مبارك حضرت رضا عليه السلام، هم اكنون مسجدي هست كه مردم در آن جانماز مي گذارند و اين مسجد در جوار قبر آن حضرت مي باشد كه متصل به حرم شريف است، از اخبار و روايات وارده كه در كتب معتبره با سند روايت شده معلوم مي گردد كه مسجد بالا سر از قديم در آن جا ساخته شده و مورد استفاده زائران بوده است.
شيخ ابوجعفر صدوق رضوان الله عليه در كتاب عيون اخبار الرضا عليه السلام نقل مي كند كه عامر بن عبدالله بيوردي حاكم مرورود گفت: من در مشهد طوس بودم و مردي را ديدم كه وارد قبه شد و در بالا سر نشست و گريه آغاز نمود، و به زبان تركي مي گفت: بار خدايا اگر فرزندم زنده است او را به من برگردان، و اگر مرده است خبر مرگ او را به من برسان.
گويد من از او پرسيدم چرا گريه مي كني، گفت فرزندم در جنگ اسحاق آباد گم شد و من از او خبر ندارم و آمده ام تا از صاحب اين قبر درخواست كنم فرزندم را به من برساند، راوي گويد: هنگامي كه از مسجد بيرون شديم ناگهان جوان قد بلندي رسيد و با آن مرد معانقه كرد و يكديگر را شناختند و معلوم شد كه آن جوان فرزند گمشده او مي باشد.
ابراهيم بن محمد جويني در فرائد حديثي نقل مي كند كه در جوار تربت امام عليه السلام، مسجدي بوده كه مؤمنان در آن نماز مي گذارده اند، ظاهرا مسجدي است كه اكنون هم وجود دارد و به مسجد بالا سر معروف مي باشد. [1] .
گروهي از محققان و مؤلفان گويند: مسجد بالا سر مبارك حضرت رضا عليه السلام را ابوالحسن عراقي كه از رجال دوره غزنويان بوده ساخته است و قبرش هم در آن جا مي باشد، بيهقي در تاريخ خود به اين موضوع اشاره مي كند و ما در تاريخ مشهد مقدس كه اختصاص به رجال علم، ادب و سياست دارد در اين باره مشروحا بحث مي كنيم.
مسجد بالا سر مبارك كه اكنون در سمت مغرب حرم مطهر قرار دارد از طريق يك پنجره فولادي به دارالسياده مربوط مي باشد و فاصله آن تا ضريح فقط يك صفه بود و اين مسجد به عرض 50 / 4 متر و به طول 8 متر مي باشد و ارتفاع آن هم ده متر است، كف مسجد و ازاره ها با سنگ مرمر پوشيده شده و ديوارها با سقف نيز با كاشي هاي الوان و معرق مزين شده اند.
سقف اين مسجد در سابق از چوب و آجر ضربي بود بر اثر فرسودگي و خرابي برداشته شد و با اسلوب جديد و بتون مسلح تجديد و كاشي كاري و تزئين گرديد، و ضلع شمالي آن توسعه يافت و به رواق دارالشكر متصل گرديد. محراب قديمي كه در ضلع جنوبي اين مسجد نصب بود بر اثر تعميرات مزبور كه در سال 1344 - 1342 صورت گرفت بالضروره برداشته شده و به همان صورت به موزه آستان قدس منتقل گرديد.

[1] فرائد السمطين.