احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

اين موضوع در زماني رخ داد كه حضرت معصومه(س) خردسال بود، و در اين هنگام حدود ده سال داشت.

اين ماجرا انسان را به ياد حضرت فاطمه زهرا(س) مي اندازد كه پيامبر اكرم(ص) در شأن او به طور مكرّر فرمود «فَداها اَبوها؛ پدرش به فدايش اد.

ماجراي ديگري كه بيانگر شباهت حضرت معصومه(س) به حضرت زهرا(س) است اين كه: بعضي از شاگردان مرحوم آية الله العظمي نجفي مرعشي(ره) بارها از ايشان شنيده اند، كه ايشان در درس خود مي فرمود: من در نجف اشرف چشم به جهان گشودم، پدر و مادرم در آن جا سكونت داشتند، در همان جا بزرگ شدم، علّت آمدن من به قم اين بود كه: پدرم مرحوم آية اللّه سيد محمود مرعشي، چهل شب در حرم حضرت علي(ع) به عبادت به سر برد، به اين اميد كه به طريقي محلّ قبر شريف جدّه اش حضرت زهرا(س) را بيابد،

جالب اين كه با اين كه نام حضرت معصومه(س)، فاطمه است، او را معصومه گويند، اين لقب را كه بيانگر مقام عصمت و اوج طهارت او است، بنا به روايتي، حضرت رضا(ع) به خواهرش حضرت معصومه(س) داده، آن جا كه فرمود: «مَنْ زارَ الْمَعْصُومَةَ بِقُمْ كَمَنْ زارَنِي؛ كسي كه معصومه را در قم زيارت كند، مانند آن است كه مرا زيارت كرده است.»

براي حصول به اين مقصود، ختم مجرّبي را (يعني يكي از دعاهايي را كه استجابت آن به تجربه رسيده، به طور مكرّر با حضور قلب و خلوص) چهل شب خواند، شب چهلم اندكي خوابيد، در عالم خواب، امام صادق(ع) يا امام باقر(ع) را ديد كه به او فرمود: «خداوند به خاطر مصالحي قبر حضرت زهرا(س) را براي همه مخفي نموده است، اگر مي خواهي به موهبت زيارت مرقد حضرت زهرا(س) برسي، مرقد حضرت معصومه(س) را كه بانوي بزرگوار اهل بيت(ع) است زيارت كن، و به دامن او چنگ توسّل بزن» آية الله العظمي مرعشي نجفي(ره) افزود: از اين رو من طبق سفارش پدر، به قصد زيارت مرقد مطهّر حضرت معصومه(س) از نجف به قم آمدم، و در قم به اصرار مؤسّس حوزه علميّه قم، حضرت آية الله حائري (ره) ماندگار شدم، شصت سال است كه هر روز من، نخستين زائر حضرت معصومه(ص) هستم.»

بنابراين مرقد حضرت معصومه(س) تجلّيگاه مرقد منوّر حضرت زهرا(س) است، و با زيارت آن، گويا مرقد حضرت زهرا(س) زيارت شده، و همان مقصود به دست آمده است.

دفاع حضرت معصومه (س) از حريم ولايت

يكي از شباهتهاي حضرت معصومه(س) به حضرت زهرا(س) دفاع او از حريم ولايت و مقام عظيم رهبري صحيح اسلامي بود، تا آن جا كه حضرت زهرا(س) در اين راه به شهادت رسيد. حضرت معصومه(س) نيز مطابق پاره اي از روايات، در همين مسير به شهادت رسيد.

توضيح اين كه: همان گونه كه حضرت زهرا(س) با استدلال و گفتار استوار خود، رهبريِ حق را مشخّص و تأييد مي كرد، حضرت معصومه(س) نيز در اين راستا مي كوشيد، و به نقل روايات مي پرداخت، به طوري كه به عنوان «عالِمه محدّثه» خوانده مي شد.

يكي از روايات او در مورد ماجراي غدير است، كه با ذكر سلسله سند آن را نقل نموده است.

روايت ديگر او در اين زمينه، نقل حديث «مَنْزِلَت» است، كه پيامبر اكرم(ص) مطابق اين حديث، به حضرت علي(ع) فرمود: «نسبت تو به من همانند نسبت هارون به موسي(ع) است، جز اين كه بعد از من پيامبري نخواهد بود.»

روايت ديگر او با چند واسطه به رسول خدا مي رسد كه فرمود: «اَلا مَنْ ماتَ عَلي حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ ماتَ شَهِيدا؛ آگاه باشيد! كسي كه با حبّ آل محمّد(ص) از دنيا رفت، شهيد از دنيا رفته است.»

روايت ديگر او، روايت معراجيّه است، كه حضرت معصومه(س) آن را، با چند واسطه، از حضرت زهرا(س) نقل مي كند كه پيامبر(ص) فرمود: در شب معراج، وارد بهشت شدم، بر روي پرده درگاه قصر بهشت ديدم چنين نوشته شده: «لااِلهَ اِلاّ اللّهُ، مُحَمّدَاً رَسُولُهُ، عَلِيٌّ وَلِيُّ الْقَوْمِ؛ خدايي جز خـداي يكتـا و بي همتا نيست، محمّد رسول خدا است، و علي(ع) رهبر مردم است.»

و بر روي پرده درگاه قصر ديگري ديدم، نوشته بود: «شِيعَةُ عَلِيٍّ هُمُ الْفائِزُونَ؛ شيعيان علي(ع) كساني هستند كه رستگارند.» به جبرئيل گفتم: اين قصر، از آنِ كيست؟

در پاسخ گفت: «از آنِ پسر عمو و وصيّ تو علي بن ابي طالب است... .»

سرانجام حضرت معصومه(س) يك سال پس از هجرت حضرت رضا(ع) به خراسان، از مدينه به سوي خراسان رهسپار شد، تا غم پرسوز فراق برادر را به پايان رساند، و از نزديك يار دلسوز مقام رهبري گردد، و در غم و شادي برادر و رهبرش، حضرت رضا(ع) شريك شود، مطابق پاره اي از روايات، هنگامي كه به ساوه رسيد، دشمنان خاندان رسالت، در يك جنگ نابرابر، برادرش هارون و جمعي از بستگان و همراهانش را به شهادت رساندند، و در ظرف غذاي آن حضرت، زهر ريخته، و آن حضرت را از اين طريق مسموم كردند كه بيمار شد و از ساوه به قم آمد و پس از شانزده يا هفده روز در سنين جواني (28 سالگي) به شهادت رسيد.

به اين ترتيب آخرين كوشش خود را در گفتار و رفتار، براي تثبيت رهبريِ حق، انجام داد، و با اتّخاذ چنين شيوه اي، همواره به شيعيان و مردان خدا پيام داد كه در راه تقويت رهبريِ حق هيچ گونه دريغ ننمايند.

كوتاه سخن آن كه: از مجموع آنچه كه پيرامون شأن و مقام حضرت معصومه(س) گفته شده، چنين فهميده مي شود كه او يك بانوي عادي نيست، بلكه از بانوان بسيار ارجمند، و جلوه بسيار تابان از آل محمد(ص) است، براي او به خصوص، از امامان معصوم(ع) زيارتنامه نقل شده، و در شأن پاداش زيارت او مطالب بسيار ارجمندي گفته اند، از جمله امام صادق(ع) فرمود: «مَنْ زارَها وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ؛ كسي كه او را زيارت كند بهشت بر او واجب مي گردد.»

بر همين اساس علماي ربّاني و فقهاي بزرگ، همواره با كمال تواضع، كنار مرقد آن بانوي باعظمت اسلام مي آمدند و مي آيند، و آن شفيعه بزرگ درگاه الهي را واسطه بين خود و خدا قرار داده و مي دهند، در اين جا نظر شما را به سه نمونه زير جلب مي كنيم:

منبع: کتاب  حضرت معصومه (س) اختر تابان آل محمد (ص)