احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

از همسرم پرسيدم، الان از آن نمک داري؟ گفت بله. صبح نمک را برداشتم و همراه همسرم به ديدن آنها رفتيم. آخر هفته او را از بيمارستان به خانه مي آوردند تا در کنار خانواده باشد. همه موها حتي مژه هايش ريخته بود. همسرم ماجرا را براي شيرين خانم تعريف کرد. او با ترديد گفت: باشه، نمک را بده تا در غذايش بريزم. شيرين خانم مي گويد: من فراموش کردم نمک را بريزم. غذا را جلو دخترم گذاشتم تا بخورد. او نخورد و گفت: مامان! از آن نمکي که خاله معصومه آورده ريختي؟ مادر متحيرانه نمک را به او مي دهد تا خودش روي غذايش بپاشد، روز بعد او را به بيمارستان برمي گردانند.
هنگامي که خون او را آزمايش مي کنند، ناباورانه مشاهده مي کنند سالم است و نيازي به تصفيه ندارد. پزشک معالج مي گويد: غيرممکن است، 9 ماه است که جواب همه آزمايشها منفي است؛ سپس دستور مي دهد آزمايش را در حضور خودش انجام دهند.نتيجه او را شگفت زده مي کند. گزارش را به پروفسور ارايه مي دهد، پروفسور مي گويد: اين دستگاه خراب است، دستگاه ديگري مي آورند. متحيرانه نتيجه را منفي مي يابند.
شيرين خانم با همسرم تماس مي گيرد و مي گويد: معجزه اي رخ داده است و ماجرا را تعريف مي کند. همسرم مي گويد: مگر شک داشتي؟! مدتي صبر کن تا وضع جسمي دخترت بهتر شود، بعد او را به پابوسي امام رضا(ع) ببر.
چند روز بعد همسرم همراه پسرم به مشهد آمدند. هنگامي که سوار هواپيما مي شوند، تا به تهران بروند، شيرين، همسر و دخترش را مي بيند که روبه روي آنها نشسته اند، شگفت زده مي شود و سؤال مي کند مگر قرار نبود چند ماهي صبر کني تا اين بچه کمي جان بگيرد، بعد به مشهد بيايي؟ شيرين در حالي که اشک در چشمانش جمع شده بود، مي گويد: قسم به آن امامي که دخترم را شفا داد، او طاقت نياورد و بسيار براي اين سفر بي تابي مي کرد.

برگرفته از روزنامه قدس