محمد بن زید طبری روایت کرده است: مردی از تجار فارس به یکی از موالی ابیالحسن رضا علیهالسلام نوشت و از او خواسته بود اذن در خمس را. پس او در جواب بعد از «بسم الله» نوشت: «خدا بسیار بخشنده و کریم است و برای عمل، ثواب را ضمانت کرده است. مالی حلال نیست مگر از طریقی که خدا حلال کرده است. همانا خمس کمک بر دین ما و بر عیال ما و بر پیروان ماست و آن چه ما خرج میکنیم و آن چه آبرویمان را با آن حفظ میکنیم در برابر قدرتی که از آن بیم داریم. بنابراین دست ما را از خمس قطع نکنید و تا آن جا که ممکن است خودتان را از دعای ما محروم مگردانید. همانا دادن خمس مفتاحی است برای روزی شما و غفران گناهانتان و ذخیرهای است برای خودتان در روز فقر و تنگدستی، مسلمان نیست کسی که با زبان جواب بدهد و با قلب مخالفت کند. والسلام.» [وسائل، ج 6، ص 375.]