محمد بن زید روایت کرده است که گروهی از خراسان به نزد ابیالحسن علی بن موسی الرضا آمدند و از او درخواست کردند که خمس را به آنها ببخشد. پس فرمود: من آن را به احدی نمیبخشم. شما اخلاص و محبت خودتان را را با زبان نشان میدهید در حالی که ما را از حقی که خدا برایمان تعیین کرده است که همانا خمس باشد، محروم میکنید. ما احدی از شما را از آن معاف نمیکنیم [همان مأخذ.]
این حدیث دلالت میکند بر لزوم پرداخت خمس به امام علیهالسلام، و این در زمان حضور اوست اما در حال غیبت او باید به نایبش که مرجع عموم مسلمانان است پرداخت شود.
