احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

آقا! مشتري ات شده بودم. بيشتر وقتهايي که فکر مي کردم غريب تر شده ام، حس مي کردم تو فقط مي تواني ضامن من باشي، آن شب هم همين طور بود، توي خيابان براي اولين ماشين دست بلند کردم.
... حرم! چيز زيادي يادم نيست، هواي سرد، دل تاريک من و چراغهاي روشن خانه تو.
دلم لک زده بود براي ضريح، براي حلقه شدن دستهايي که مرا به خدا مي رساند، دلم براي کبوترهايت تنگ شده بود. مثل دلتنگي گل براي باغچه، مثل لمس دستهايي که از پشت پنجره تو را نشان مي داد. مثل دلتنگي هايي که ...
نمي دانم چطور ياد دوستم افتادم، به حرم رسيده و نرسيده دستم روي شماره گير تلفن گره خورد. صداي خواب آلود و دو رگه او مرا از تماسم پشيمان کرد. با شرمندگي عذر خواستم و مکالمه را تمام کردم.
مي دانستم چقدر حسرت زده اين لحظه است. حيفم آمد که نتوانست دلش را از راه دور برساند پاي گلدسته هايي که چندي پيش بهانه آشنايي مان شده بود. آشنايي با او، چند وقت پيش، همين جا، توي صحن همين حرم. خودش خواسته بود هر بار حرم هستم يادش باشم.آب شب گذشت...چند شب بعد صداي تلفن بلند شد، فکر نمي کردم او باشد، صدايش مثل هميشه گرم و دلنواز بود. هنوز هم شرمنده آن شب بودم، داشتم کلمات را براي عذرخواهي آماده مي کردم که بين حرفم آمد و از معجزه امام گفت: زنگ آن شب من از مشهد کنار ضريح آقا، او را از خطر مرگ نجات داده بود چرا که چيزي نمانده بود که تجمع گاز او و فرزند خردسالش را به خواب ابدي ببرد.او همچنان که بشدت گريه مي کرد، مي گفت: آن شب تماس تلفني تو از کنار ضريح و اينکه ياد من در ذهن تو زنده شد همه اش معجزه آقا بود. معجزه اي که من و دختر کوچکم را از مرگ حتمي نجات داد.او ادامه داد: آن شب با صداي زنگ تلفن از خواب پريدم و متوجه بي حالي خودم و بيهوشي دخترم شدم که بلافاصله... ديگر چيزي براي گفتن بين من و او نبود. سکوت بود و بغض و اشک.
چقدر دلم براي حرم تنگ شده، براي کبوترهايش...

برگرفته از روزنامه قدس