احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

همان گونه که حضرت صادق علیه‏السلام فرمود: «اگر خدا بر کسی مرضی را غالب کرد او عذر دارد». برای اینکه ماه داخل شد و او مریض است، پس نه در آن ماه روزه بر او واجب است و نه در آن سال، به علت مرضی که دارد، اما فدیه بر او واجب است چون او به منزله‏ی کسی است که روزه بر او واجب است و توان اداء آن را ندارد، پس فدیه بر او واجب است، همان گونه که خدای متعال فرموده است: «فصیام شهرین متتابعین من قبل ان یتماسا فمن لم یستطع فاطعام ستین مسکینا» [مجادله / 4.]  ، و همچنین فرموده است: «ففدیة من صیام او صدقة او نسک». [بقره /196.]  بنابراین خدا صدقه را در جای روزه قرار داده است وقتی روزه برای او مشکل است. پس اگر گفته شود کسی که نمی‏توانست اکنون می‏تواند، گفته می‏شود چون ماه رمضان بعدی وارد شد فدیه بر او واجب می‏شود برای گذشته، زیرا او در موقعیتی است که روزه بر او واجب است به عنوان کفاره‏ی دینی، چون قادر نیست پس فدیه بر او واجب است و وقتی فدیه واجب شد روزه ساقط می‏شود. پس روزه ساقط است و فدیه لازم. اگر در این بین او بهبود یافت (یعنی بین ماه رمضان گذشته و ماه رمضان حاضر) و ماه گذشته را روزه نگرفته باشد فدیه بر او واجب است به خاطر غفلت از آن و همچنین روزه به دلیل استطاعتش. اگر کسی ماه رمضان را از دست داد یا قسمتی از آن را به دلیل مریضی و عذری، و این تا ماه رمضان بعد ادامه داشت، نباید روزه بگیرد اما باید برای هر روزی مدی از طعام (750 گرم) صدقه بدهد. اما اگر ماه روزه را از دست داد بدون عذر مرض، بر او قضا و فدیه هر دو واجب است [منهاج الصالحین، ج 1، ص 284] .