احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

 مورخان ابن سكيت را يكي از راويان امام رضا عليه السلام ثبت كرده اند. او كه نامش يعقوب بن اسحاق معروف به ابن سكيت است از نوادر روزگار در رشته منطق و ادبيات عرب و از اساتيد و برجستگان و صاحب نظران منطق و قواعد صرف و نحو عربي مي باشد. و نظريه ها و تحقيقات او هنوز هم زنده و در كرسي هاي تدريس مطرح است. وي علاوه بر اين مقام علمي والا، در ميدان اخلاص به امامت و ولايت علي بن ابيطالب عليه السلام و امامان از نسل او بدانجا رسيد كه در دفاع از اين اخلاص و ارادت جام شهادت سركشيد.

اين عالم و استاد ادبيات كه با قرآن انس فراگير داشته فصاحت و بلاغت و نظم آن، هميشه او را شگفت زده كرده بود. روزي به امام هادي عليه السلام عرض كرد:

ما بال القرآن لايزداد علي النشر و الدرس الا غضاضه؟ فقال: ان الله لم يجعله لزمان دون زمان و لا لناس دون كل ناس فهو في كل زمان جديد و عند كل قوم غض الي يوم القيامه [2] .

چرا هميشه بر قرآن در هنگام درس و تفسير و انتشار آن، چيزي جز تازگي و نوي، افزوده نمي شود؟

امام هادي عليه السلام در پاسخ به اين سؤال - عينا همان جواب امام رضا عليه السلام را به ابن سكيت داده و - فرمود: براي اين كه خداوند قرآن را براي زماني معين و مردم دوره خاصي قرار نداده است، بلكه قرآن در هر زماني نو و براي هر ملتي تا روز قيامت تازه و شاداب است.

[1] عيون اخبار الرضا: 167:2.

 [2] امالي شيخ طوسي: 580.