امام رضا عليه السلام قرآن عيني، و اخلاق آن حضرت ساخته شده از عناصر ساخته شده قرآن كريم بود. او قرآن ناطق و تجسم و عملي و تجلي آيات وحي الهي است. چرا كه اهميت به قرآن و انس با آيات آن سراسر وجود ايشان را فراگرفته و تمام سخنان ايشان تفسير و تبيين مفاهيم ثقل اكبر بود. در سيره ي امام رضا عليه السلام و انس ايشان با قرآن، چنين آمده است!
كان يكثر بالليل في فراشه من تلاوة القرآن فاذا مر بآية فيها ذكر جنة او نار بكي و سأل الله الجنه و تعوذ من النار [1] .
امام رضا عليه السلام شبها چون به بستر خواب مي رفت و زياد تلاوت قرآن مي كرد و هر گاه به آيه اي كه در آن ذكري از بهشت و يا دوزخ بود مي رسيد مي گريست و از خداوند درخواست بهشت مي كرد و از آتش دوزخ به او پناه مي برد.
همچنين ابراهيم بن عباس مي گويد:
كل كلامه كله و جوابه و تمثله انتزاعات و من القرآن و كان يختمه في كل ثلاثه و يقول: لو اردت ان اختمه في اقرب من ثلاثه لختمت ولكني ما مررت بآية قط الا فكرت و فيها و في اي شي انزلت و في اي وقت فلذلك صرت اختم و في كل ثلاثه ايام [2] .
تمام گفتارها و جواب ها و شواهدي كه امام رضا عليه السلام مي آورد همه از قرآن بود و هر سه شبانه روز يك ختم قرآن داشت و مي فرمود: اگر بخواهم به كمتر از اين زمان هم ختم كنم، مي توانم. لكن (در ختم سه روز) به هيچ آيه اي نمي گذرم و مگر اين كه در آن مي انديشم كه مراد چيست و در چه موردي نازل شده و زمان نزولش چه وقتي بوده است، به همين يك ختم قرآن من سه شبانه روز طول مي كشد.
[1] عيون، 428.
[2] عيون، 420:2.