آقای دکتر حضور بارگاه مقدس حضرت ثامن الائمه (ع) در مشهد به عنوان یک سیره معنوی ومنبع نورانی واخلاقی فرصت ارزشمندی است که نصیب مجاوران این حضرت شده است. به نظرشما در مقابل این فرصت ارزشمند، مجاوران,ونیز زائرانی که به مشهد مشرف می شوند، چه رسالتی در قبال این غنیمت به دست آمده، بردوش دارند.
قبل از آنکه بخواهیم به این سوال پاسخ دهم، باید بگویم یکی از توفیقات بزرگی که نصیب مردم ایران ومشهدیها شده میزبانی امام هشتم (ع) است. هرچند مدفون شدن دراین شهر یادآور خاطرات تلخی است. اما به هرحال وجود مبارک ایشان در این شهر وکشور، مایه بسی برکات ومباهات برای ماست ومااز این حس همجواری بسیار سربلند ومفتخر هستیم.
البته در کنار چنین نعمتی مسئولیتهایی هم بردوش ماست که شاید این انتظار از دیگران نباشد. ازجمله فردی که همسایه امام رضا (ع) است باید حال وهوای رضوی داشته باشد. همه مردم از شهروندان عادی گرفته تا مسوولان همگی باید رفتار وسلوکشان برگرفته از اخلاق رضوی باشد. حتی در سطح کشور نیز ،مسوولان بواسطه حسن همجواری ملی با وجود مقدس ایشان، باید دارای اخلاقی متفاوت با مسوولان سایر کشورها باشند.
اینکه تنها دل خوش کنیم که فقط در جوار امام رضا(ع) هستیم یا اینکه ایشان چون ضامن آهو هست، پس بیشتر به ماعنایت خواهند داشت، شاید شرط لازم برای تقرب وارادت باشد، اما کافی نیست. همه اینها یک مزیت است اما نمی توانند دلیل برتری باشدوباید دنبال مولفه های قوی تری باشیم. امام رضا (ع) انتظارات خاصی دارد وماباید نمادی از فرهنگ رضوی باشیم وهرکس که به مشهد می آید از ما بعنوان میزبان امام رضا(ع) ، توقعات خاصی دارد. مثلاً حق میزبانی ومهمان نوازی را درست به جا آوریم و به گونه ای رفتار کنیم که حضرت از میزبانان خود انتظار دارند.
باید توجه داشته باشیم که توجهات خاصه حضرت ثامن الائمه (ع) زمانی شامل حال ما می شود که سنخیت وتناسبی با امام داشته باشیم. چطور می شود آهنی درکنار آتش قرار بگیرد ورنگ عوض نکند ؟ ما که جای خود داریم. اگر پذیرفته ایم که وجود مقدس ایشان، یک منبع نورانی است، پس اگر من نورانی نشوم، اشکال در من است.
درخصوص حقی که برگردن زائران حضرت متصور است کمی صحبت کنید؟
دراین خصوص باید بگویم طبق یک سنت حسنه که در روایات نیز توصیه شده غالباً زایران زمانی که از مشهد خارج می شوند، سوغات این سفر از جمله زرشک ، زعفران ونبات را به شهر خود می برند. اما آیا سوغات یک سفر زیارتی فقط در همین ها خلاصه می شود. به نظر من سوغات یک سفر معنوی باید دارای قداست وارزش معنوی نیز باشد.
دراین خصوص باید بگویم در فرهنگ دینی ما عالم آل محمد (ص) یعنی کسی که به دیدار امام می آید از نور دانش امام به اندازه ظرفیت خودش استفاده کند.
یکی از موضوعاتی که در این زمینه یک زایر وحتی مجاور امام رضا(ع) باید به آن توجه داشته باشد. مسئله ( رأفت رضوی) است زیرا ایشان به امام رئوف مشهور هستند وحتی علامه طباطبایی در جایی فرموده بودند : رأفت امام رضا(ع) از نوع رأفت حسی است.
لذا کسی که به مشهد می آید، در هنگام عزیمت به دیار خود باید متحول شده باشد و با معرفت رضوی که در درونش ایجاد شده ، مسیر زندگی اش نیز تغییر کند.
البته این مربوط به درون خود اوست. در حالی که درنوع برخورد های اجتماعی نیز ، امام رضا(ع) توقع دارد زایر رضوی اخلاقیاتش دچار تحول شود.
یک زایر رضوی باید نوع رفتارهای اجتماعیش با افراد، متحول شود، این اخلاق باید سرشار از مهر ، عشق وعلم وصفا باشد. مثلاً اگر تا دیروز با فردی قطع رابطه داشته، باید نسبت به برقراری مجدد رابطه با آن فرد مذکور ، هرچه سریعتر اقدام کند.
همه اینها در یک کلام می شود سیره وخلق وخوی رضوی واگر اینها را بدست آوریم ، می توانیم ادعا کنیم که شخصیت امام الگوی رفتاری ماست.حتی در زیارت آمده است: زیارت کند امام را عارف به حق و.... وعرفان به حق بودن امام یعنی همه اینها.
منبع:http://www.shamstoos.ir/!_Htm_85/News208.htm