اى امام همام!
چگونه مى توان دل را با نام والايت آذين نبست؟
چگونه مى توان شكوه و جلال بى حد و حصرت را ناديده گرفت؟
چگونه مى توان آواى دل دردمندى را كه از سر صدق از صدها فرسنگ راه تو را مى خواند نشنيد؟
مگر مى توان سلاله پاكت را از زمره آل على مرتضى (ع) و نبى مكرم، پيامبر عظيم الشأن اسلام حضرت محمد مصطفى (ع) است ناديده گرفت و در جاى جاى قلب لرزان آرزومندانت جستجو نكرد؟
پس، سلام بر تو اى منادى توحيد!
اى قبله گاه نور!
سلام بر تو اى مظهر پر فروغ انسانيت و شرف!
اى منجى دلهاى دردمند!
السلام عليك يا على بن موسى الرضا(ع)
