مرحوم شيخ صدوق(ره) به نقل از حاکم بيهقي نقل مي کند: روزي حضرت علي بن موسي الرضا(ع) در جمع عده اي نشسته بودند که ضمن سخناني فرمودند: در دنيا هيچ نعمت واقعي و حقيقي وجود ندارد. بعضي از دانشمندان حاضر در مجلس گفتند: يابن رسول ا... (ص) پس اين آيه شريفه قرآن «لتسئلن يومئذ عن النعيم» که مقصود آب سرد و گواراست، را چه مي فرماييد؟ امام(ع) با صداي بلند فرمودند:
شما اين چنين تفسير کرده ايد و عده اي ديگر از شما گفته اند که منظور طعام لذيذ است و عده اي هم آن را به خواب راحت و آرامش بخش تعبير کرده اند. سپس فرمودند: به درستي که پدرم از پدرش، امام جعفر صادق(ع) روايت فرموده است که: خداوند متعال نعمت هايي را که در اختيار بندگانش قرار داده، همه به عنوان تفضل و لطف بوده است تا مورد استفاده و بهره بردن قرار دهند و خداي رحمان اصل آن نعمت ها را مورد سوال و بازجويي قرار نمي دهد و منت هم بر بندگان نمي گذارد چون منت نهادن در مقابل لطف و محبت، زشت و ناپسند است. بنابراين، منظور از آيه شريفه قرآن، محبت و ولايت ما اهل بيت رسول ا...(ص) است که خداوند متعال در روز محشر، پس از سوال از توحيد و يکتاپرستي و پس از سوال از نبوت پيغمبر اسلام(ص) از ولايت ما ائمه(ع)، نيز سوال خواهد کرد. چنان چه انسان از عهده پاسخ آن برآيد و درمانده نشود، وارد بهشت مي شود و از نعمت هاي جاويد آن بهره مي برد که زايل و فاسد شدني نخواهد بود. سپس امام رضا(ع) افزودند: پدرم از پدران بزرگوارشان(ع) نقل فرمودند که رسول خدا(ص) خطاب به علي بن ابيطالب(ع) فرمودند:اي علي! اولين چيزي که پس از مرگ از انسان سوال مي شود، يگانگي خداوند سبحان، سپس نبوت و رسالت من و آن گاه از ولايت و امامت تو و ديگر ائمه(ع) سوال خواهد شد با کيفيتي که خداوند متعال مقرر و تعيين کرده است. پس اگر انسان، صحيح و کامل اقرار کند و پاسخ دهد، وارد بهشت جاويد شده و از نعمت هاي بي منتهايش بهره مند مي شود.
(تفسير البرهان، ج۴، ص۵۰۲، ح۵ به نقل از توحيد شيخ صدوق)