احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

آری، قلب پر تپش تو، قلب سفیدپوش و عاشقت، اکنون پس از زیارت مزار پاک حسین بن موسی الکاظم با نهایت شور و شادی به سوی مضجع شریف هشتمین امام می‏شتابد و تو گویی از لبانت این زمزمه می‏تراود که:
اغنیا مکه روند و فقرا سوی تو آیند
جان به قربان تو آقا که تو حج فقرایی‏
و تو اینک محرمی. از میقات‏گاه مزار حسین بن موسی می‏آیی و قلبت در نهایت تپش و تلاش است. تا چشمانت بر گنبد زرین مولا می‏افتد، اشک، مجالت نمی‏دهد و غبار کدورت را از چهره‏ات می‏شوید و تو در تلألؤ فروزان خورشید خراسان غرق می‏شوی.

دل خسته از روزمردگی‏ها و روزمرگی‏ها، مشتاقانه قدم به راه می‏نهی تا به کوثر نور دست یابی و لب به چشمه‏ی معرفت آشنا کنی. می‏آیی و می‏آیی تا حماسه‏ی حضور در برابر نور را تجربه کنی و دست‏های نیازت را بر آستانه‏ی بی‏نیاز حضرت حق دراز کنی!
می‏خواهی به زیارت کعبه‏ی جان‏ها، حضرت امام رضا علیه‏السلام بشتابی! از هر جا که هستی، از جنوب، شمال، شرق، غرب و مرکز ایران، اگر برای رسیدن به روشنای مشهد؛ از طبس بگذری، دل کویری‏ات به گل می‏نشیند! چه آن که در طبس، برادر مولایت امام هشتم علیه‏السلام مرقدی گل آذین دارد و تو همچون خیل مشتاقان، در مزار پاک امام‏زاده‏ی والا و عظیم الشأن، حضرت حسین بن موسی الکاظم علیه‏السلام غبار راه از تن و جان می‏شویی و به کسب آمادگی روحی می‏پردازی. جان و دل شیدایی‏ات را به تبرک به آن زیارت‏گاه می‏سایی و سبک روح و پرتوان، در حالی که اشک شوق در چشم و عشق دیدار در دل داری، همچون حاجیان، از آن میقات الرضا علیه‏السلام احرام می‏بندی و با پرواز در عالم معنا و ملکوت، راهی حرم امن رضوی می‏شوی.
آری، قلب پر تپش تو، قلب سفیدپوش و عاشقت، اکنون پس از زیارت مزار پاک حسین بن موسی الکاظم با نهایت شور و شادی به سوی مضجع شریف هشتمین امام می‏شتابد و تو گویی از لبانت این زمزمه می‏تراود که:
اغنیا مکه روند و فقرا سوی تو آیند
جان به قربان تو آقا که تو حج فقرایی‏
و تو اینک محرمی. از میقات‏گاه مزار حسین بن موسی می‏آیی و قلبت در نهایت تپش و تلاش است. تا چشمانت بر گنبد زرین مولا می‏افتد، اشک، مجالت نمی‏دهد و غبار کدورت را از چهره‏ات می‏شوید و تو در تلألؤ فروزان خورشید خراسان غرق می‏شوی.

پس، گام در بهشت می‏نهی و اندکی بعد، دل به دریای جمعیت انبوهی می‏سپاری که همچون تو، در دریای متلاطم روزگار، به کشتی نجات پناه آورده‏اند. تو، اما بیش از دیگران شور و شوق داری، چرا که پیش از این نزد برادر آقا بوده‏ای و از معنویت امام‏زاده‏ی مدفون در طبس نفس‏هایت عطرآگین شده است.
کبوتر دل را به پرواز در می‏آوری و در حریم امن حضرت علی بن موسی الرضا علیه‏السلام هم بال با کبوتران سپید حرم اوج می‏گیری و عروج می‏کنی و به مقامی ارجمند دست می‏یابی. در این هنگام است که سخن مولای‏مان امام رضا علیه‏السلام در گوشت طنین می‏افکند که:
«هر امام و رهبری، عهد و میثاقی بر پیروان و دوستدارانش دارد و همانا یکی از اعمالی که نمایان‏گر وفاداری و ادای میثاق است، زیارت آرامگاه آنان است.»
و نیز به یاد می‏آوری که هم آن حضرت فرموده‏اند:
«هر که مرا زیارت کند، در حالی که حق مرا که خداوند بر او واجب کرده بشناسد، من و پدرانم در روز قیامت شفیع او هستیم و هر که ما شفیع وی باشیم، اهل نجات است.»
و اکنون تو می‏دانی که زیارت، دیداری است از سر عشق و ایمان و خلوص. بهره‏وری از جان مایه‏ی حیات است. نشستن در زیر آفتاب روحانیت است.
زیارت، عارفانه‏ترین گامی است که تو می‏توانی در کوچه‏های شور و شیدایی و در خیابان‏های روشن بیداری برداری.
زیارت، هرگاه در شکل راستین و نمود واقعی خود به انجام رسد، آفتابی‏ترین آیینه‏های پاکی و صفا، تلألؤ ایمان و آرمان را بر جان تو می‏تاباند و آن‏گاه است که روحت بهاری می‏شود و بر درخت زندگی‏ات شکوفه‏های معنا و خلوص و ایمان به گل می‏نشیند و خواهش سبز باران دعا، عطر گل بوته‏های اجابت و معرفت و پویایی را در سراسر زندگانی‏ات می‏پراکند و تو بالنده، و پیروز و پر ثمر می‏شوی.
هم اینک ای پناهنده‏ی بارگاه زاده‏های موسی و ای زائر آفتاب! اندیشه‏ات پویا، دلت سرسبز و بهاری و زیارتت مقبول درگاه خداوند باد!
منبع: كتاب عشق هشتم/ وب انیس  النفوس