احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

اما افرادی در این کره خاکی هستند که برای نخستین بار در زندگی شان قدم به خاک خراسان می گذارند، برای اولین بار گلدسته های حرم یار را می بینند و برای اولین بار فرصت پیدا می کنند که رو در رو و بی واسطه، از نزدیک به امام رضا(ع) سلام کنند و با آقا حرف بزنند. مرور چنین لحظه های ناب و تکرار ناشدنی آن هم از زبان مسلمانی کنیایی که از قاره سیاه قدم به خاک خراسان گذاشته است و برای نخستین بار این نخستین ها را تجربه می کند خواندنی است.

احساسات مسافری از میهانگوی کنیا
اسماعیل حسین ۶۰ سال دارد و از شهر میهانگوی کشور آفریقایی کنیا برای نخستین بار و به مناسبت برپایی جشنواره امام رضا(ع) به مشهد سفر کرده است. وقتی از او می خواهم از لحظه های شیرین و خاطره انگیز اولین زیارتش برایمان بگوید به آرامی تبسم می کند و می گوید: چشمم که به گلدسته های حرم افتاد، در ابهت و شکوه آن غرق شدم و در بهتی عمیق فرو رفتم. توضیح دادن آن لحظه ها برای من سخت است. حسی در وجود من جاری شد که باورش برای خود من هم سخت بود و تصور نمی کردم برای اولین بار که حرم فرزند رسول ا...(ص) را از نزدیک می بینم، این حس را تجربه کنم.حسی که برخاسته از عشق ما شیفتگان به اهل بیت(ع) است و کسی که این عشق را در سینه ندارد قادر به درک این احساس نیست. در آن لحظه ها فضا آن قدر انسان را منقلب می کند که باور کردنی نیست.من با دیدن حرم گریه کردم با امام رضا(ع) شروع به حرف زدن کردم و گفتم: ای امام شهید ما معتقدیم شما ما را می بینید و صدای ما را می شنوید بالاخره پس از عمری ما میهمان شما شدیم و میهمان وظیفه دارد که از میزبانش تشکر کند.دقایق و لحظه های خیلی شیرین و متفاوتی را تجربه کردم تا این که بالاخره توانستم وارد حرم شوم.

غرق در آرزوی زیارت و حیرتی که سراغم آمد
به اسماعیل حسین می گویم همان طور که می دانید ما شیعیان معتقدیم کسی که برای اولین بار به حرم امام رضا(ع) می آید، هر دعایی کند امام هشتم(ع) دعای او را مستجاب می کند. شما در حرم چه دعایی کردید؟ او پاسخ می دهد: سفر من از میهانگو تا مشهد خیلی طولانی بود و من آن قدر غرق در آرزوی زیارت امام رضا(ع) بودم که گاهی گریه ام می گرفت و به خدا می گفتم خدایا من پیر و سالخورده ام مبادا به مشهد نرسم و بمیرم.در طول راه مدام با خود فکر می کردم اولین بار که حرم را می بینم از امام رضا(ع) چه بخواهم، با خودم قرار گذاشتم از حضرت بخواهم که دعا کنند خدا گناهان مرا ببخشد، دوستان و اقوام و خانواده هم به من سپرده بودند و هر یک از من خواسته بودند دعایی برای آن ها بکنم.ولی لحظه ای که حرم را دیدم همه دعاهایم یادم رفت مثل آدمی که بدنش یخ می زند حافظه من آن طور شده بود و چیزی در ذهنم وجود نداشت و در یک حیرت فرو رفتم.

در میهانگو از امام رضا(ع) حرف می زنیم
از او می پرسم چقدر امام رضا(ع) را می شناسد و این شناخت را چگونه به دست آورده است. او که رئیس مرکزی اسلامی امام رضا(ع) در شهر محل سکونتش است، در این باره می گوید: سال ۲۰۰۶ من به عنوان مسئول این مرکز نامه ای به آستان قدس رضوی نوشتم و از آن ها درخواست کمک کردم که پس از آن نامه به طور منظم از سوی آستان قدس کتاب و مجلات و سی دی های مختلف با موضوع امام رضا(ع) برای ما ارسال می شود و ما از آن ها استفاده می کنیم. علاوه بر آن ما هر سال در ایام میلاد امام رضا(ع) جشن بزرگی در میهانگو برگزار می کنیم و از شیعیان می خواهیم هرکس که درباره امام رضا(ع) مطالب تازه ای خوانده یا شنیده است برای همه تعریف کند تا از این طریق اطلاعات ما درباره امام (ع) بیشتر شود.شناخت خود من از امام (ع) اندک است می دانم که امام دوران سخت و پیچیده ای را در خراسان و در دربار مامون گذراندند زیرا باطن رفتار مامون با ظاهر آن متفاوت بود، شرح نماز بارانی که امام رضا(ع) در خراسان (مرو) خواندند هم مرا بیشتر با کرامات آن حضرت آشنا کرد.

۴ میلیون مسلمان و حدود ۴۰هزار شیعه
از این مسلمان سیاهپوست کنیایی می خواهم که مرا با شرایط مسلمانان و شیعیان کنیا آشنا کند که او جواب می دهد! در کنیا حدود ۴ میلیون مسلمان زندگی می کنند که اگرچه اطلاعات و آمار دقیقی وجود ندارد اما ۴۰ تا ۵۰هزار نفر از این مسلمانان شیعه هستند که بیشتر در قسمت های جنوبی کشور ساکنند.وضعیت زندگی مسلمانان کنیا مثل بقیه مردم چندان مناسب نیست در کنیا ثروتمندان در اقلیت و فقرا در اکثریت هستند به دلیل فقر اعتقادات مردم شکننده است و کشورهای اروپایی و آمریکا از این نقطه ضعف سوءاستفاده می کنند. مثلا هرچند وقت یکبار کمک های اولیه و غذا برای مردم می آورند اما فقط این کمک ها را در مناطق مسیحی نشین و اگر هم شد در میان مسلمانان اهل تسنن توزیع می کنند. هیچ وقت کمک های آن ها به مناطق شیعه نشین ارسال نمی شود. از این طریق می خواهند فشار بیشتری بر شیعیان وارد کنند به خصوص این که تعداد شیعیان نیز در حال افزایش است.اما وقتی شیعه ای به منظور کمک وارد کنیا می شود هیچ فرقی بین شیعه و غیرشیعه نمی گذارد و به همه کمک می کند.

مشاهدات عینی ام از ایران
او درباره مشاهدات عینی اش از ایران می گوید : ایران کشور پیشرفته ای است که تاکنون معرفی نشده است .من به محض این که از هواپیما خارج شدم متوجه شدم که تصویر اشتباهی از ایران داشته ام. حتی در خیابان های تهران و مشهد خودروهایی دیدم که ساخت ایران بود و این در تصور من نمی گنجید که در ایران صنعت تا این حد رشد کرده باشد که متخصصان ایرانی بتوانند خودروی داخلی تولید کنند.