اينجانب بنابر فرموده شيخ الرئيس که فرمود: از عوامل ضعف بينايي چشم، خوابيدن با شکم سير است و لازم است بين غذاي شب و خوابيدن فاصله انداخت، هميشه مقيد بودم شام را سر شب صرف کنم تا فاصله مورد نظر شيخ را مراعات کرده باشم که مبادا خداي نکرده چشمم که يکي از مهم ترين سرمايه هاي کسب دانش و پيمودن راه کمال است ضرر ببيند و اين امر سبب شود که از تحصيل علم و کمال باز بمانم.
ولي با اين همه شبي از شبها (در شب چهارشنبه 29 جمادي الاول 1405 قمري برابر با اول اسفند 1363 ) شامم به تأخير افتاد و متاسفانه بعد از شام خواب شديدي بر من عارض شد. براي اينکه فرموده شيخ را عمل کرده باشم، بلند شدم و شروع کردم به قدم زدن و تا دوازده نصف شب بيدار بودم، ولي بر اثر شدت حالت خواب نتوانستم از خوابيدن خودداري کنم، لذا خوابيدم.خواب شيرين بود و رؤيا شيرين تر که به زيارت حضرت ثامن الحجج، علي بن موسي الرضا (ع) تشرف حاصل کردم. در ابتدا به اشاره تفهيم فرمودند که: چرا کمتر خودت را به ما نشان مي دهي و پس از آن به عبارت صريح به من فرمودند: اين قدر خودت را زحمت مده، ما چشم تو را تا آخر عمر ضمانت مي کنيم. خدا را شکر که از اين بشارت آن ولي ا... اعظم که به لقب ضامن هم شناخته شده است، برايم، يقين حاصل است که چشمان من تا آخرين دقايق عمرم بينا خواهند بود، چون ضامنشان معتبر است، چنانکه مشمول الطاف ديگر آن حضرت نيز بوديم و هستيم.آنکه حضرت فرمود: چرا کمتر خودت را به ما نشان مي دهي ؟ شايد علتش اين بود که در آن اوان، بر اثر تراکم اشتغال درس و بحث و تصنيف و تصحيح، مدتي به زيارت حضرت بي بي فاطمه معصومه (س) خواهر آن جناب توفيق نيافته و تشرف حاصل نکردم. شگفت اين که در آن شب اصلا انديشه آن جناب در خاطرم نبود.
