اي مولاي هشتم! تو نويد رويش باران از سقف بهاراني. تو مايه طراوت گل هاي ايماني. تو برکت جاي جاي ايراني. خورشيد با بوسه بر بارگاهت، روز را آغاز مي کند و گرما را به وام مي گيرد. صداي تو در رگ هاي زندگاني جاري است.
اي هشتمين گل بوستان محمدي! اي منتهاي خواهش دل ها! اي آفتاب روشن قبله گاه ما! اي نور مطلق امروز و فردا! اي سبزه زار سرزندگي و صفا! اي پناهگاه آهوان رميده دل هاي ما! تو روح باغستان زندگاني هستي. تو مبشر اميدي. تو ناخداي کشتي هدايتي.
سلام بر تو و بر هر انسان شايسته اي که شور و شعورش، او را به پشت پنجره فولاد و ضريح آفتاب مي کشاند؛ پنجره اي که از عشق لطيف تر، از گلبرگ زيباتر و از همه دنيا بزرگ تر است. سلام بر تو اي هميشه سبز! اي سيد گل ها! يا علي بن موسي الرضا...
