احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

به راستي که چه امر شگفت انگيز و فوق العاده اي است؛ زيرا صورتهاي زيبا و نوراني را بسيار ديده ايم و در مورد آنها زياد شنيده ايم، اما غلبه کردن نورانيت چهره يک انسان بر هلال و پنهان نمودن آن از ديدگان و ظهور هلال به هنگام پنهان شدن آن انسان بزرگ و عاليقدر، مطلب تازه اي است که درباره حضرت زهراي مرضيه(س) مي شنويم آن هم از زبان يک امام معصوم که دور از خطا و گزافه گويي در سخن و مدح و ستايش است.
به يقين اين يک نورانيت الهي و امري آسماني است که با معيارهاي ظاهري قابل درک نمي باشد. خصوصيت هلال ماه رمضان و ذکر ويژه آن ممکن است از اين جهت باشد که مردم براي رؤيت هلال رمضان - که مبشر ورود ماه تازه با برنامه هاي ويژه، واجبات و محرمات مخصوص است - اهتمام دارند و براي ديدن آن رو مي آورند و قهراً بر اثر ازدحام جمعيت، توجه فراوان و ديد عميق و پيگيرانه مي توانند آن را به زودي ببينند.
اکنون با همه اين خصوصيات و به رغم اينکه بر حسب جريان طبيعي بايد به سرعت آن را بنگرند، اما با وجود ظاهر شدن فاطمه، نور هلال ناپديد مي گرديد تا زماني که آن بانوي نوراني و آسماني رخ، چهره در حجاب غيب برد و در اين هنگام ماه ظاهر شده و قابل رؤيت ناظران گردد.
سيد بن طاووس (رضوان عليه) نقل مي کند که حضرت فرمود: ما را مادري شايسته و بزرگوار بود، او از دنيا رفت در حالي که از برخي از امت رسول خدا خشمگين بود و پس از وفات ايشان هم خبري به ما نرسيده که آن حضرت از آنان راضي و خشنود شده باشد. (الطرائف/ ص 252 )
اين نقل بسيار ارزنده، قابل توجه و درخور اعتماد است. از ديدگاه ما پاسخ حضرت به نوعي اظهار مظلوميت حضرت زهراي طاهره(س) است که پس از ساليان سال هنوز نمي توان مظلوميت او را بيان کرد چون بيان ظلم آنها بيان مظلوميت فاطمه بود.
و به راستي اين جمله مبارک، چقدر جالب است: « براي ما مادري شايسته، اهل صلاح، مظهر ايمان و تقوا و تجسم پاکي بود»، تمام اين مطالب در کلمه «صالحه» که امام رضا(ع) درباره مادرشان به کار برده اند، نهفته است. اين کلمه مفاخره آميز است و گويا حجت بالغه الهي، حضرت رضا(ع) با ذکر اين جمله به داشتن چنين مادري مباهات مي کنند و از اينکه از فرزندان او هستند، احساس افتخار و شرف مي نمايند.
شيخ صدوق نقل کرده، احمد بن محمد بن ابي نصر مي گويد: از حضرت رضا(ع) درباره قبر حضرت فاطمه پرسش کردم، حضرت فرمود: آن حضرت در خانه خود به خاک رفت. پس چون بني اميه مسجد را توسعه دادند آن خانه هم جزو مسجد شد. (عيون اخبار الرضا، ج 1 ، ص 311 )