مذهب حق جعفری بر این عقیده است که امر امامت و تعیین امام فـقط و فقط با خداوند باری تعالی است، و حتی شخص پیامبر صلی الله علیه و آله هـم در این بـاره اختیاری ندارد و تنها پیام رسان از سوی ذات باری تعالی است. قرآن مجید هم در این موضوع با لحنی شدید می فرماید:
«وإذا تتلی علیهم آیاتنا بینات قال الذین لایرجون لقاءنا ائت بقرآن غیر هذا أو بدِّله قل ما یکون لی أن أُبدِّله من تلقاء نفسی إن أتَّبع إلا ما یوحی إلیَّ إنی أخاف إن عصیت ربی عذاب یوم عظیم»[1]
«و هر گاه آیات روشن ما بر آنان تلاوت شود کسانی که دیدار ما را امیدوار نیستند به پیامبرصلی الله علیه و آله عرض می کنند قرآنی غیر این قرآن بیاور یا این را عوض کن بگو مرا نرسدکه این را از پیش خود عوض کنم و اگـر سرپیچی پروردگارم را کنم از عذاب روزی بزرگ هراسانم».
خداوند در این آیه به صراحت بیان می دارد که پیامبر صلی الله علیه و آله در بعضی مـوارد تنها پیام رسان وحی است و خود اختیاری ندارد. در ماجرای غدیر نیز بارها این حقیقت بیان شده است؟ چه در آیات مربوط به واقعه ی غدیر و یا درکلام خود پیامبر صلی الله علیه و آله برای بیشتر واضح شدن این مطلب کافی است خطبه و ماجرای غدیر ملاحظه شود. امام هشتم علیه السلام نیز این معنی را چنین بیان می دارد:
- پس (امامت) فقط برای او (پیامبرصلی الله علیه و آله) است که آن را به گردن علی علیه السلام گذارد (و این) امر خداوند است، به همان شکلی که آن را، واجب گردانیده است.
پی نوشت:
1- سوره یونس ، آیه 15
منبع : كتاب امام رضا (ع)
