احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

«ابن طاووس» روایت کرده: زمانى که مأمون، امام رضا(ع) را از مدینه به خراسان طلبید آن حضرت از مدینه به سوى بصره حرکت کرد و بدون آنکه وارد کوفه شود، از طریق کوفه به بغداد و از آنجا وارد قم شد؛ اهل قم به استقبال آن حضرت شتافتند و چون هر کسى میل داشت که آن بزرگوار میهمان او شود، در زمینه ضیافت و پذیرای

ى از آن جناب با هم به نزاع پرداختند. حضرت(ع) فرمودند: شتر من مأمور است، یعنى هر کجا که او فرود آمد من همان جا وارد مى‌شوم. آن شتر آمد تا در خانه‌اى که صاحبش در شب آن روز خواب دیده بود که امام رضا(ع) فردا میهمان او خواهد بود، ایستاد و حضرت آنجا وارد شدند. چندى نگذشت که آن محل به مقام رفیعى تبدیل شد و بعدها مدرسه علمیه رضویّه نامیده شد.
«شیخ صدوق» نیز به سند خود از «اسحاق بن راهویه» نقل کرده که گفت: وقتى امام رضا(ع) وارد نیشابور شد و خواست از آنجا حرکت کند، راویان احادیث خدمت آن حضرت جمع شدند و عرض کردند:‌اى پسر رسول خدا از نزد ما مى‌روى بدون آنکه براى ما حدیثى بیان فرمایى که از آن بهره مند شویم؟ آن بزرگوار سر مبارکش را از داخل محملى که در آن نشسته بود بیرون آورد و فرمود: «شنیدم از پدرم موسى بن جعفر(ع) که فرمود: شنیدم از پدرم جعفربن محمد(ع)، که فرمود: شنیدم از پدرم محمدبن على(ع) که فرمود: شنیدم از پدرم على بن الحسین(ع) که فرمود: شنیدم از پدرم حسین بن على(ع) که فرمود: شنیدم از پدرم حسن بن علی (ع) که فرمود، شنیدم از پدرم امیر مؤمنان على بن ابى طالب(ع) که فرمود: شنیدم از رسول خدا(ص) که فرمود: شنیدم از جبرئیل که گفت: شنیدم از خداوند عزّوجلّ که فرمود: «لااِلهَ اِلاَّ ا... حِصْنى، فَمَنْ دَخَلَ حِصْنى اَمِنَ مِنْ عَذابى; لا اله الا ا... قلعه محکم من است، هر کس در این قلعه وارد شود از عذاب من در امان خواهد بود». امام(ع) پس از بیان این حدیث حرکت فرمود، وقتى شتر آن حضرت به راه افتاد، مجدّد سر مبارک خود را از محمل بیرون آورد و فرمود: «بِشُرُوطِها وَ اَنـَا مِنْ شُرُوطِها; با شرایطش و من از آن شرایط هستم»!
اباصلت نیز روایت کرده وقتى امام رضا(ع) به «ده سُرخ» در اطراف مشهد رسیدند محضر مبارکش عرض شد:

یابن رسول ا...!(ص)ظهر شده است نماز به جاى نمى‌آورید؟ حضرت فرود آمد و آب طلبید. عرض کردند: آب همراه نداریم، پس با دست مبارک خود زمین را کاویدند، آن قدر آب از زمین جوشید که آن حضرت و همه همراهان وضو ساختند و اثرش تا امروز باقى است. وقتى وارد سناباد شدند پشت مبارک را به کوهى که دیگ هاى سنگى از آن مى‌تراشیدند تکیه داد و عرض کرد: «خداوندا! به این کوه و آنچه در داخل ظرفهاى تراشیده شده از این کوه گذاشته مى‌شود، نفع و برکت عطا فرما»! سپس دستور دادند براى خود آن حضرت نیز دیگ هایى از همان کوه بتراشند و طعامش را تنها داخل همان دیگ ها طبخ کنند، از آن روز به بعد، مردم نیز دیگ ها و ظرفها از آن کوه تراشیدند و برکت گرفتند.
پس از این مقدّمه به سراغ مختصرى از روایاتى مى‌رویم که در فضیلت زیارت آن حضرت وارد شده است. از رسول خدا(ص) نقل شده که فرمود: «بزودى پاره‌اى از تن من در زمین خراسان مدفون گردد و هیچ مؤمنى او را زیارت نکند مگر آنکه خداوند متعال بهشت را بر او واجب و بدنش را بر آتش جهنّم حرام کند».
در حدیث دیگری از خود حضرت رضا(ع) روایت شده: «بقعه‌اى در خراسان است که زمانى بر آن مى‌گذرد که محل رفت و آمد فرشتگان مى‌شود.
پیوسته فوجى از فرشتگان از آسمان فرود مى‌آیند و فوجى بالا مى‌روند تا صور اسرافیل بدمد». پرسیدند:‌اى پسر رسول خدا! آن، کدام بقعه است؟ فرمود: «بقعه‌اى است در زمین طوس و آن به خدا قسم، باغى از باغ هاى بهشت است، هر کس مرا در آن بقعه زیارت کند گویا رسول خدا را زیارت کرده است».
و باز دو سند معتبر نقل شده که آن حضرت فرمود: هر کس مرا با توجه به دورى قبرم زیارت کند روز قیامت در سه جایگاه نزد او بیایم، تا او را از صحنه هاى هولناک آن روز خلاصى بخشم، اوّل زمانى که نامه اعمال به دست انسانها داده مى‌شود، دوم نزد پُل صراط و سوم نزد میزان و ترازوى اعمال.
حضرت جواد(ع) نیز فرمود: «من از جانب خداوند متعال ضمانت بهشت مى‌کنم براى کسى که قبر پدرم را در طوس زیارت کند، در حالى که به حق آن حضرت معرفت داشته باشد».
فضیلت زیارت امام هشتم(ع) تا آنجاست که درباره زیارت هیچ یک از معصومین(ع) وارد نشده است و این به دلایل مختلفى است که یکى از آنها این است که فقط شیعیان راستین به زیارت مرقدش مى‌شتابند و از برکات تربتش بهره مى‌گیرند و به پیروى از مکتبش افتخار مى‌کنند، البتّه همان گونه که در حدیث اخیر آمده عارف به حقّ آن حضرت بودن، شرط قبولى زیارت است.

آیت ا... ناصر مکارم شیرازی

منبع: قدس آنلاین