عبدالعظیم حسنی روایت میکند از علی بن موسی الرضا علیهالسلام که فرمودند:
یا عبدالعظیم! ابلغ عنی اولیائی السلام، و قل لهم: ان لا یجعلوا للشیطان علی انفسهم سبیلا، و مرهم بالصدق فی الحدیث و اداء الأمانة، و مرهم بالسکوت، و ترک الجدال فیما لا یعنیهم، و اقبال بعضهم علی بعض، و المزاورة، فان ذلک قربة الی، و لا یشغلوا انفسهم بتمزیق بعضهم بعضا، فانی آلیت علی نفسی أنه من فعل ذلک و اسخط ولیا من اولیائی، دعوت الله لیعذبه فی الدنیا اشد العذاب و کان فی الاخرة من الخاسرین. [1]
ای عبدالعظیم، از جانب من به دوستانم سلام برسان و به آنها بگو: برای شیطان راهی بر خودشان قرار ندهند (وسوسههای شیطانی را از خود دور کنند) و آنها را امر کن به راستگویی و امانتداری و سکوت و ترک جدال و مرافعه در آنچه که آنان را فایدهای نمیرساند و این که به یکدیگر روی آورده و دیدار کنند؛ چرا که موجب نزدیکی به من میشود و خود را به رسوا کردن و آبروریزی یکدیگر مشغول نکنند، پس همانا به جان خود قسم خوردهام که هر کس چنین کند و یکی از دوستان مرا غضبناک کند از خدا بخواهم که او را در دنیا با شدیدترین عذابها عذاب کرده و در آخرت هم از زیانکاران باشد. بنابراین، چندین دستور اخلاقی از این پیام حضرت استفاده میشود که به صورت فهرست بیان میکنیم
1 - جلوگیری از نفوذ شیطان. 2 - راستگویی. 3 - امانتداری. 4 - سکوت. 5 - ترک جدال و اختلاف در مواردی که فایده ندارد. 6 - دیدار از دوستان اهلبیت و رفت و آمد با آنها. 7 - خودداری از رسوا کردن و آبروریزی دیگران.
پی نوشت :
1- انوار البهیة فی تواریخ الالهیة : ص 186
منبع : مکتب امام رضا
