احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

فورا به غلام خود گفت این مرد را با خود به منزل ببر و از او جدا مشو تا من مراجعت کنم لاجرم آن غلام آن مرد را به منزل امیر برد و نگذاشت جائی برود تا اینکه امیر حمویه از بیمارستان برگشت آنگاه امر کرد تا تمامی سرکرده‏های لشکر حاضر شدند. 

پس سفره‏ی طعام انداختند و به غلام خود گفت تا آن مرد را نیز سر سفره آورده و همگی مشغول طعام خوردن شدند پس از اینکه دست از غذا خوردن کشیدند. 

حمویه در حضور تمام سرکرده‏های لشکر رو به آن مرد کرد و گفت ای مرد: 

آیا درازگوش به عبارة آخری الاغ داری گفت نه فورا فرمان داد تا الاغی برای او آوردند. 

آن گاه گفت آیا برای نفقه‏ی خود درهمی داری گفت نه. 

امر کرد تا هزار درهم به او دادند. 

پس گفت: آیا بک جفت جوال خوزیه داری؟ گفت نه!. 

باز فرمان داد یک جفت جوال خوزیه به او دادند. 

آن وقت گفت آیا سفره و فلان و فلان چیز داری گفت نه: 

باز گفت سفره و آن اشیائی که ذکر کرده بود برای او آوردند. 

رؤسای سپاه همه تعجب کردند که این چه قضیه‏ایست. 

پس خود حمویه رو به ایشان کرد و گفت آیا می‏دانید من این چیزهائی که از این شخص پرسیدم و او گفت ندارم و من امر کردم تا به او دادند برای چه بود گفتند ما جهتش را نفهمیدیم: 

گفت جهتش این است که من در اوقات جوانی خود به قصد زیارت حضرت ثامن الائمه علی بن موسی الرضا علیه‏السلام رو نهادم تا اینکه موفق شدم و به زیارت قبر شریف آن حضرت مشرف گردیدم و به فیض زیارت فائز گردیدم و مرا در آن زمان لباسهای کهنه‏ای در بر بود و وقتی از اوقات که نزد قبر مطهر مشغول دعاء و مناجات با حضرت قاضی الحاجات بودم و عرض می‏کردم خدایا به حق این سلطان خراسان می‏خواهم که پادشاهی و سلطنت خراسان را به من روزی فرمائی تا در امور مملکت خراسان رسیدگی کنم اتفاقا این مرد در آن حال نزد قبر آن بزرگوار حاضر بود و دعای مرا شنید و حاجت مرا فهمید و من هم دعای او را شنیدم و حاجاتی را که از خدا درخواست کرد شنیدم و حاجات و مطالبی را که از خدا می‏خواست همین چیزهائی بود که اکنون من به او دادم اما خداوند منان به برکت امام هشتم حضرت علی بن موسی الرضا علیه‏السلام آنچه را من می‏خواستم به من عطا و بخشش فرمود و مرا امیر و رئیس و فرمانفرمای خراسان گردانید. 

و اما این مرد را تا امروز ندیده بودم و امروز که او را از دور دیدم به غلام  خود گفتم تا او را آورد و خواستم از او بپرسم که آیا آنچه را که در نزد قبر حضرت رضا علیه‏السلام از خدا خواسته بود به او داده شده است یا نه و اگر عطا نشده من امروز به او بدهم تا اینکه اثر اجابت دعای او نزد قبر امام هشتم علیه‏السلام به دست من جاری شده باشد این بود که شما دیدید و شنیدید که من یکی یکی از حاجاتش و مقاصدش را پرسیدم و او گفت ندارم و من امر کردم تا به او دادند «و لکن بینی و بینه تصافح» چیزی که هست این است که بین من و این مرد امری واقع شده است که من امروز بایستی قصاص و تلافی کنم سرکرده‏ها گفتند آن امر چیست. 

گفت آن امر این است که چون این مرد شنید که من سلطنت خراسان را می‏طلبم یک نگاهی به من کرد و دید جامه‏های کهنه در بر دارم و آثار فقر و پریشانی در من آشکار است یک سرپائی به من زد و گفت ای مرد پادشاهی و ریاست و قشون خراسان را به مثل تو کسی نمی‏دهد یعنی تو نیز مانند من چیزهای جزئی بخواه تا به تو داده شود. 

و چون او سر پا به من زده است حال باید قصاص شود سرکرده‏ها به عرض رسانیدند که ای امیر چون اکنون به او احسان فرمودی خوب است که از قصاص او درگذری. 

پس حمویه او را عفو کرد و بسیار به زیارت حضرت رضا علیه‏السلام مشرف می‏شد و بعد از کشته شدن محمد بن زید علوی دختر خود را به پسر محمد بن زید بن محمد بن زید علوی تزویج کرد و او را به قصر خود برد و بسیار اکرام و احسان نمود زیرا که می‏دانست عزت و جلالت به برکت سادات عظام خصوص حضرت رضا علیه‏السلام حاصل می‏شود. 

جانم به فدایت یا علی بن موسی. 

گدای درگه تو می‏سزد نماید فخر

که بارگاه من ارفع بود ز سبع شداد

لن یخب الان من رجاک و من‏

حرک من دون بابک الحلقة

منبع : کتاب کرامات الرضویه جلد 1