علی بن موسی الرضا علیهالسلام در باب اهمیت اخلاص میفرماید:
ما اخلص عبدلله عزوجل اربعین صباحا، الا جرت ینابیع الحکمة من قلبه علی لسانه. [1]
هیچ بندهای نیست که چهل روز برای خدا مخلص شود مگر این که چشمههای حکمت از قلب او بر زبانش جاری شود. یعنی، خلوص نیت و اخلاص در عمل آن چنان اثری دارد که اگر شخصی حتی چهل روز نیتش در اعمال صرفا رضای خدا باشد و هیچگونه شائبهای در نیت درونی او نباشد، خداوند چشمههایی از حکمت بر زبان او جاری میکند و اهمیت حکمت آن است که در دنیا انسان را در جمیع مراحل موفق و پیروز میگرداند؛ زیرا شخصی که حکمت بر قلب و زبانش جاری شود، راه صحیح و غیر صحیح را به خوبی تشخیص میدهد. بعلاوه کلام او کلامی نافذ و موثر خواهد بود؛ لذا هم در زندگی و سرنوشت خودش موفق و پیروزمندانه است و هم نظر و کلام او در سرنوشت دیگران اثر مثبت خواهد داشت؛ بنابراین حکمت موجب رستگاری انسان و اطرافیان او در دنیا و آخرت خواهد شد.
پی نوشت :
1- عیون اخبار الرضا (ع) ج2 / ص 69
منبع : مکتب امام رضا