احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

 بنابراین، طبق فرمایشات حضرت در واقع کمال ایمان یک بنده‏ی مؤمن در سه مورد است: اول این که آگاهی و بینش کافی نسبت به مکتب و مطالب دینی خود داشته باشد؛ زیرا چنانچه بیان شد لازمه‏ی ایمان، عمل به ارکان است که آگاهی و بینش دینی مقدمه‏ی آن می‏باشد. دوم: میانه روی و اقتصاد در مخارج و به اندازه اکتفا کردن در زندگی؛ لذا افراط و تفریط بی‏مورد در زندگی به ایمان شخص لطمه می‏زند. و سومین مورد: صبر کردن در بلاهایی است که بر او وارد می‏شود؛ چرا که اگر بنده‏ای ارکان ایمان را (که قبلا بیان شد) دارا بوده و همواره توکل بر خدا داشته باشد و همچنین به قضای الاهی راضی بوده و تسلیم اوامر الاهی باشد و امور خود را به پروردگار خود واگذار کند، دربرابر بلاها و مصیبت‏ها و سختی‏های زندگی نیز کاملا صبور خواهد بود و به علاوه شکر الاهی را نیز به جای آورد؛ زیرا او متوجه است که، این گرفتاری و مصیبتی که خداوند متعال برای او مقدر نموده است، از دو حال خارج نیست: یا این که به این وسیله این گرفتاری و مصیبت در امتحان و آزمایش الاهی به سر می‏برد که در این صورت اگر صبر نکند از امتحان الاهی مردود و سرافکنده شده و اگر تحمل نماید همانا این امتحان و آزمایش الاهی برای او موفقیت آمیز بوده و موجب سرافرازی او خواهد شد. 

و یا از طرفی ممکن است این بلا و مصیبت وارده جزای اعمال گذشته و در واقع عقاب سوء پیشینه‏ی او باشد. که در این صورت نیز اگر صبر نکند همانا گناه خود را چند برابر کرده و اگر تحمل نماید، همانا عذاب آخرتی خود را تخفیف و یا منتفی نموده و موجب حذف یا بی‏رنگ شدن خطای او از نامه‏ی عملش می‏گردد. در نتیجه، اگر شخص ایمان کافی داشته باشد، درک می‏کند که صبر دربرابر بلاها و شداید تنها و بهترین راه رستگاری است، چرا که مشیت الاهی بوده، و در هر حال موفقیت انسان در آن خواهد بود.

 پی نوشت :

1- تحف العقول : ص 471

منبع : مکتب امام رضا