علی بن موسی الرضا علیهالسلام در بیان نشانه های مؤمن میفرمایند:
لا یکون المؤمن مؤمنا، حتی تکون فیه ثلاث خصال: سنة من ربه، و سنة من نبیه صلی الله علیه و آله، و سنة من ولیه علیهالسلام. فاما السنة من ربه فکتمان السر، و اما السنة من نبیه صلی الله علیه و آله فمداراة الناس، و اما السنة من ولیه علیهالسلام فالصبر فی البأساء و الضراء. [1] .
مؤمن، مؤمن نمیباشد مگر این که در او سه خصلت باشد، سنتی از پروردگارش و سنتی از پیامبرش و سنتی از ولیش، پس آنچه که سنت پروردگار است، حفظ اسرار دیگران و آنچه که سنت پیامبر او است مدارا کردن با مردم است و آنچه که سنت ولی او است، صبر کردن بر سختیها و بلاها است.
بنابراین، همان طور که خداوند متعال اسرار بندگانش را بر دیگران فاش نمیکند و آبروی آنان را حفظ میکند، انسان مؤمن نیز باید اسرار بندگان خدا را کتمان کند و عیبهای آنان را بر دیگران بپوشاند. همان طور که رسول الله صلی الله علیه و آله رحمة العالمین بود و با مردم مدارا میکرد او نیز باید با مردم مدارا کند. و همچنان که اولیای الاهی (امامان معصوم) آن همه سختیها از جانب دوست و دشمن به آنها رسید ولی در مقابل، آن بزرگواران تحمل کرده و صبر مینمودند، او نیز در برابر سختی ها زندگی، صبر را سرمشق خود قرار داده تا در زمرهی مؤمنان به شمار آمده و رستگار شود.
پی نوشت :
1- تحف العقول : ص 465
منبع : مکتب امام رضا